ဒေသနာကျမ်း - Ecclesiastes Reshare #9Dan Unicode & Zawgyi

9Dan

 

ဒေသနာကျမ်း - Ecclesiastes

Reshare #9Dan Unicode & Zawgyi
၁။ နိဒါန်း
ဒေသနာကျမ်းဟု ခေါင်းစဉ်ကို Septuagintခေါ် ဟေလသဖြင့် ပြန်ဆိုထားသော ဓမ္မဟောင်းကျမ်းမှ ကောက်နုတ်ယူခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ကျမ်းကို ဘာသာပြန် သူက ကျမ်း၏ခေါင်စဉ်ကို ဟေဗြဲဝေါဟာရ qohelet မှ ကောက်နုတ်ယူခဲ့သည်။ ကျမ်းပြုသူသည် ထိုအမည် နာမကို မိမိအတွက် အသုံးပြုပြီး၊ တရားဟောဆရာ (RSV)၊ သင်ဆရာ( NIV)၊နှင့် တွေးခေါ်ပညာရှင် (GNB)ဟု ဘာသာပြန်ဆိုထားသည်။ ကျမ်းပြုသူသည် မိမိအမည်ရင်းကို မဖော်ပြခဲ့သော်လည်း သူသည်ထိုအချိန်ကာလ ပညာရှိသော ဓမ္မဒေသနာ ဆရာတစ်ဦးအဖြစ် လူသိများခဲ့ခင်းမှာ သံသယမရှိနိုင်ပါ (ဒေ ၁၂:၉)။

၂။ သင်ပုံသင်နည်း
ထိုခေတ်ကာလက ကျင့်ရိုးကျင့်စဉ်အတိုင်း လူသိများသူအနေနှင့် မိမိသင်ကြားမှုကို နောက်ခံထား ကာ ကျမ်းကို ပြုစုခဲ့သည်။ ရှောလမုန်မင်းကြီး၏ ခံယူချက်ဖြစ်နိုင်မည့် " အနတ္တသက်သက်၊ အနတ္တသက်သက်၊ ခပ်သိမ်းသောအရာတို့သည် အနတ္တသက်သက်ဖြစ်ကြ၏ " ဟု ဒေသနာ ဆရာက အစပြုခဲ့သည်။ ထိုနောက် မိမိကိုယ်မိမိ ရှောလမုန် မင်းကြီးနေရာတွင် ရပ်တည်ကာ ချမ်းသာမှုများ ပျော်ရွှင်မူများ၊ ပညာနှင့် တန်ခိုးအာဏာတို့ကို လူသည် ရယူစေကာမူ အသက်တာအပေါ်နှင့် ဘုရားသခင်အပေါ် မှားယွင်စွာ နေထိုင်ကျင့်ကြံပါက မည်သညိ့ အကျိုးအမြတ်မျှ ရမည်မဟုတ်ဟု စတင်ပြ သခဲ့သည်။
ဒေသနာကျမ်းသည် အဖွင့်စာပိုဒ်မှ နောက်ဆုံးအပိုဒ်တိုင်အောင် အဆက်မပြတ် ရွေ့လျားနေသည့် ပုံပြင်ဝတ္ထုလည်း မဟုတ်၊ ငြင်းခုံချက်များလည်း မဟုတ်ပေ။ ကျမ်းပြုသူ၏အသက် တာအတွေ့အကြုံမှ အတွေးအခေါ် အကြံအစည်များကို စုစည်းရေးသားထားခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုကျမ်း၏ အပိုင်းတိုင်းသည် ကျမ်းတစ်ခုလုံး၏ အဓိကဦးတည်ချက်နှင့် ဆက်စပ်နေကြသည်။ ထိုဦးတည်ချက်ကို ပထမပိုင်း အခန်းကြီးနှစ်ခန်းတွင် ရှင်းလင်းစွာတင်ပြခဲ့ပြီး ကျန်အစိတ်အပိုင်းတစ်ပိုင်းမှ အဆုံးတိုင်အောင် နောက်အခန်းများတွင် ပြန်လည်ဖော် ပြ၍ ဆွေးနွေးခဲ့သည်။
ပညာရှိသော ဓမ္မဒေသနာဆရာဖြစ်သည့် ကျမ်းပြု သူအနေနှင့် အသက်တာမှ ထင်ရှားသော ဆန့်ကျင်ဘက်များအပေါ် စိုးရိမ်သောက မကင်းဖြစ် ခဲ့သည်။ သမားရိုးကျ အယူအဆများအပေါ်အမှီမပြုဘဲ အသက်တာတွင် အသုံးမကျ၍ အဓိပ္ပါယ်မရှိသည့် ဖျက်ဆီးမှုများနှင့် တရားမျှတမှုမရှိခြင်းများကို စစ်ဆေး သုံးသပ်သည်။ သို့သော် သူသည် အဆိုးမြင်ဝါဒီတစ်ဦး မဟုတ်ပေ။ ဘုရားသခင်အပေါ် ခိုင်မြဲသော ယုံကြည် ခြင်းရှိုပီး ထိုယုံကြည်ခြင်းအားဖြင့် အသက်တာ၏ အနက်အဓိပ္ပါယ်ကို ဖော်ပြခဲ့သည်။

၃။ ကျမ်း၏ အဓိပ္ပါယ်
ကျမ်းရေးသူသည် အသက်တာ၏ အနက်အဓိပ္ပါယ်ဖော်ရာတွင် အဓိကကြည့်ရှု့လေ့လာ ရမည့် အချက်နှစ်ချက်အပေါ် အခြေခံခဲ့သည်။ ပထမ အချက်မှာ ဘုစားသခင်သည်သာ အချုပ်အခြာအာဏာ ရှိသူနှင့် ဒုတိယအချက်မှာ ဘုရားသခငိသည် ဖန်ဆင်းရှင်ဖြစ်ကြောင်း အခြေခံသည်။ သူ၏ အဓိကထင်မြင်ချက်များကို အောက်ပါအတိုင်း အတိုချုံး ဖော်ပြထားသည်။
အသက်ရှင်စဉ်အတွင်း မည်သညိ့အကျိုးခံစားမှုများ ရခဲ့စေကာမူ သေသောအခါ အားလုံးကို ဆုံးရှုံးရသည်။ အသက်ရှင်ခြင်းသည် အသုံးမကျဟု ယူဆရသည်(၂: ၁၄၊၁၈၊ ၆:၁-၆)။ သို့သော် ဘုရားသခင်သည် အလုံးစုံ အပေါ် အုက်ချုပ်ထားပြီး အဖြစ်အပျက်အားလုံးကို မိမိ၏ အလိုတော်အတိုင်း လမ်းညွန်မှုပြုသွားသည်(၃: ၁၁က၊ ၁၄၊ ၈:၁၅ခ)။ ဘုရားသခင်၏ အလိုတော်ကို မသိခြင်းကြောင့် ကျမ်းပြုသူ စိတ်အနှောက်ယှက်ဖြစ်ခဲ့ သည်။ သို့သော် အလိုတော်ရှိကြောင်းကိုမူ သံသယမဝင်ခဲ့ပေ( ၃:၁၁၊ ၈:၁၆-၁၇၊ ၉:၁က)။ ထို့ကြောင့် လူတို့သည် ဘုရားသခင်က မိမိတို့အတွက် မည်သည့်အရာပေးမည်ကို အချိန်ကုန်ခံ၍ လိုက်ရှာ နေမည့်အစား ၊ ဘုရားသခင်က ၎င်းတို့အား ပေးထား သောအရာများကို ခံစားရန်ဖြစ်သည်( ၃:၁၂-၁၃၊ ၅:၁၈ - ၁၉)။
လူတို့၏ အသက်တာအမှုကိစ္စအဝဝကို ဘုရားသခင် အုပ်စိုးသည်သာမက ဘုရားသခင်သည် ဖန်ဆင်းရှင်ဖြစ်ပြီး မိမိ၏ ကမ္ဘာကိုပင် ပေးထားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် လူတို့သည် ဘုရားသခင်ပေးသနားတော်မူ သည့် အရာမှန်သမျှကို လက်ခံ၍ ကိုယ်တော်၏ ကမ္ဘာ နှင့် ၎င်းအတွင်း၌ လှုပ်ရှားနေသောအရာအားလုံးတွင် ပျော်ရွှင်မှုရှာမည်( ၂:၂၄၊ ၉:၇-၁၀)။ တစ်ကိုယ်ကောင်း ဆန်ပြီး စည်းကမ်းမဲ့ ဖြစ်နေရန် ပြောဆိုသည် မဟုတ် ပေ။ ထိုအချက်ကို ဆန့်ကျင်ကာ၊ လူတို့သည် မိုက်မဲမှုနှင့် မဟုတ်ဘဲ ပညာဉာဏ်ကို အသုံးပြုပြီး လုပ် ကိုင်ဆောင်ရွက်မှသာ ပျော်ရွှင်သော အသက်တာကို ခံစားရမည်။ ဆိုးသောအမှုကို မပြုဘဲ ကောင်းသော အမှုကိုသာ လုပ်ဆောင်ရမည်(၇:၅၊၇-၉၊ ၁၉)။

၅။ ပါဝင်သော အကြောင်းအရာအကျဉ်းချုပ်
အသက်ရှင်ခြင်းသည် တစ်ခါတစ်ရံ အဓိပ္ပါယ်မရှိဟု ထင်ရသည်(၁:၁-၁၀)။ အသက်ရှင်ခြင်း၏ အဓိပ္ပါယ်ကို မိမိတစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်မှုမှတစ်ဆင့် ရှင်းခြင်းသည် စိတ်အနှောက်အယှက်ကြီးစွာ ဖြစ်စေသည်။ ဘုရားသခင်ပေးသနားသမျှကို လက်ခံကာ လူသည် ထိုနေရာ၌ ပျော်မွေ့ရမည်(၁:၁၂-၂:၂၆)။ အဓိက သိစေလိုသည့်အချက်ကို ကျမ်းအတွင်း ဖော်ပြပြီး နောက် ထိုကျမ်းနှင့် ဆက်နွယ်နေသည့် အကြောင်းအချက်များကို ကျမ်းပြုသူက ဆင်ခြင်းကာ ဘုရားသခင်သည် လူတို့၏ ကိစ္စအဝဝကို အုပ်စိုးချုပ် ကိုင်ခြင်း(၃:၁-၁၅)၊ တစ်ကမ္ဘာလုံးတွင် တရားမျှတမူမရှိ ခြင်း(၃:၁၆-၄:၃) နှင့် တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်စွာဖြင့် အသုံးမကျသော အောင်မြင်မှုများဖြစ်သည်(၄:၄-၁၆)။
စုစည်းထားသည် အတိုချုပ်သတင်းစကားများသည် အသက်ရှင်ခြင်းတွင် တွေ့ရသည့် စိတ်ပျက်မှုများမှ လူတို့အား နှစ်သိမ့်မှုကို ပေးခဲ့သည်။ ကျမ်းပြုသူသည် ဘာသာရေးနှင့်လည်းကောင်း၊ ငွေကြေးကိစ္စနှင့် လည်းကောင်း၊ အခြားကိစ္စများအပေါ် အကြံဉာဏ်ကောင်းများပေးခဲ့၍(၅:၁-၇:၁၄) အလယ်အလတ်လမ်းကို လိုက်ခြင်းဖြင့် ရောင့်ရဲတင်းတိမ်မှုရစန် လမ်းညွန်ပြခဲ့သည် (၇:၁၅-၈:၁၇)။ အသက်ရှင်ခြင်းသည် လူတို့အတွက် များစွာသော ရောင့်ရဲတင်းတိမ်မှုအခွင့်အရေးများ ရရှိစေကြောင်း(၉:၁-၁၂)။ သို့သော် ပညာဉာဏ်မရှိက မရနိုင်ကြောင်း(၉:၁၃-၁၀:၂၀)၊ နောက်ဆုံးအပိုင်းတွင် လူတို့အား အသက်ရှင်ခြင်းအပေါ် အကောင်းမြင်ရန် (၁၁:၁-၈) အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် ၎င်းတို့အတွက် ဖန်ဆင်းပေးခဲ့သည့် လက်ဆောင်များအပေါ် မည်ကဲ့သို့ အသုံးပြုဆောင်ရွက်ခဲ့သည်ကို ဖန်ဆင်းရှင်က မှတ်ချက်ပြုမည်ဖြစ်သည်( ၁၁:၉-၁၂:၁၄)။

May God Bless You All.
သမ္မာကျမ်းစာ၏ အမွေအနှစ်များ

ေဒသနာက်မ္း - Ecclesiastes

Reshare #9Dan Unicode & Zawgyi
၁။ နိဒါန္း
ေဒသနာက်မ္းဟု ေခါင္းစဥ္ကို Septuagintေခၚ ေဟလသျဖင့္ ျပန္ဆိုထားေသာ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းမွ ေကာက္ႏုတ္ယူခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ က်မ္းကို ဘာသာျပန္ သူက က်မ္း၏ေခါင္စဥ္ကို ေဟျဗဲေဝါဟာရ qohelet မွ ေကာက္ႏုတ္ယူခဲ့သည္။ က်မ္းျပဳသူသည္ ထိုအမည္ နာမကို မိမိအတြက္ အသံုးျပဳၿပီး၊ တရားေဟာဆရာ (RSV)၊ သင္ဆရာ( NIV)၊ႏွင့္ ေတြးေခၚပညာရွင္ (GNB)ဟု ဘာသာျပန္ဆိုထားသည္။ က်မ္းျပဳသူသည္ မိမိအမည္ရင္းကို မေဖာ္ျပခဲ့ေသာ္လည္း သူသည္ထိုအခ်ိန္ကာလ ပညာရွိေသာ ဓမၼေဒသနာ ဆရာတစ္ဦးအျဖစ္ လူသိမ်ားခဲ့ခင္းမွာ သံသယမရွိႏိုင္ပါ (ေဒ ၁၂:၉)။

၂။ သင္ပံုသင္နည္း
ထိုေခတ္ကာလက က်င့္ရိုးက်င့္စဥ္အတိုင္း လူသိမ်ားသူအေနႏွင့္ မိမိသင္ၾကားမႈကို ေနာက္ခံထား ကာ က်မ္းကို ျပဳစုခဲ့သည္။ ေရွာလမုန္မင္းႀကီး၏ ခံယူခ်က္ျဖစ္ႏိုင္မည့္ " အနတၱသက္သက္၊ အနတၱသက္သက္၊ ခပ္သိမ္းေသာအရာတို႔သည္ အနတၱသက္သက္ျဖစ္ၾက၏ " ဟု ေဒသနာ ဆရာက အစျပဳခဲ့သည္။ ထိုေနာက္ မိမိကိုယ္မိမိ ေရွာလမုန္ မင္းႀကီးေနရာတြင္ ရပ္တည္ကာ ခ်မ္းသာမႈမ်ား ေပ်ာ္ရႊင္မူမ်ား၊ ပညာႏွင့္ တန္ခိုးအာဏာတို႔ကို လူသည္ ရယူေစကာမူ အသက္တာအေပၚႏွင့္ ဘုရားသခင္အေပၚ မွားယြင္စြာ ေနထိုင္က်င့္ၾကံပါက မည္သညိ့ အက်ိဳးအျမတ္မၽွ ရမည္မဟုတ္ဟု စတင္ျပ သခဲ့သည္။
ေဒသနာက်မ္းသည္ အဖြင့္စာပိုဒ္မွ ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္တိုင္ေအာင္ အဆက္မျပတ္ ေရြ႕လ်ားေနသည့္ ပံုျပင္ဝတၳဳလည္း မဟုတ္၊ ျငင္းခံုခ်က္မ်ားလည္း မဟုတ္ေပ။ က်မ္းျပဳသူ၏အသက္ တာအေတြ႕အၾကံဳမွ အေတြးအေခၚ အၾကံအစည္မ်ားကို စုစည္းေရးသားထားျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုက်မ္း၏ အပိုင္းတိုင္းသည္ က်မ္းတစ္ခုလံုး၏ အဓိကဦးတည္ခ်က္ႏွင့္ ဆက္စပ္ေနၾကသည္။ ထိုဦးတည္ခ်က္ကို ပထမပိုင္း အခန္းႀကီးႏွစ္ခန္းတြင္ ရွင္းလင္းစြာတင္ျပခဲ့ၿပီး က်န္အစိတ္အပိုင္းတစ္ပိုင္းမွ အဆံုးတိုင္ေအာင္ ေနာက္အခန္းမ်ားတြင္ ျပန္လည္ေဖာ္ ျပ၍ ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။
ပညာရွိေသာ ဓမၼေဒသနာဆရာျဖစ္သည့္ က်မ္းျပဳ သူအေနႏွင့္ အသက္တာမွ ထင္ရွားေသာ ဆန္႔က်င္ဘက္မ်ားအေပၚ စိုးရိမ္ေသာက မကင္းျဖစ္ ခဲ့သည္။ သမားရိုးက် အယူအဆမ်ားအေပၚအမွီမျပဳဘဲ အသက္တာတြင္ အသံုးမက်၍ အဓိပၸါယ္မရွိသည့္ ဖ်က္ဆီးမႈမ်ားႏွင့္ တရားမၽွတမႈမရွိျခင္းမ်ားကို စစ္ေဆး သံုးသပ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ အဆိုးျမင္ဝါဒီတစ္ဦး မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္အေပၚ ခိုင္ျမဲေသာ ယံုၾကည္ ျခင္းရွိုပီး ထိုယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ အသက္တာ၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကို ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

၃။ က်မ္း၏ အဓိပၸါယ္
က်မ္းေရးသူသည္ အသက္တာ၏ အနက္အဓိပၸါယ္ေဖာ္ရာတြင္ အဓိကၾကည့္ရႈ့ေလ့လာ ရမည့္ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္အေပၚ အေျခခံခဲ့သည္။ ပထမ အခ်က္မွာ ဘုစားသခင္သည္သာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ရွိသူႏွင့္ ဒုတိယအခ်က္မွာ ဘုရားသခငိသည္ ဖန္ဆင္းရွင္ျဖစ္ေၾကာင္း အေျခခံသည္။ သူ၏ အဓိကထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို ေအာက္ပါအတိုင္း အတိုခ်ံဳး ေဖာ္ျပထားသည္။
အသက္ရွင္စဥ္အတြင္း မည္သညိ့အက်ိဳးခံစားမႈမ်ား ရခဲ့ေစကာမူ ေသေသာအခါ အားလံုးကို ဆံုးရွံုးရသည္။ အသက္ရွင္ျခင္းသည္ အသံုးမက်ဟု ယူဆရသည္(၂: ၁၄၊၁၈၊ ၆:၁-၆)။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္သည္ အလံုးစံု အေပၚ အုက္ခ်ဳပ္ထားၿပီး အျဖစ္အပ်က္အားလံုးကို မိမိ၏ အလိုေတာ္အတိုင္း လမ္းညြန္မႈျပဳသြားသည္(၃: ၁၁က၊ ၁၄၊ ၈:၁၅ခ)။ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို မသိျခင္းေၾကာင့္ က်မ္းျပဳသူ စိတ္အေႏွာက္ယွက္ျဖစ္ခဲ့ သည္။ သို႔ေသာ္ အလိုေတာ္ရွိေၾကာင္းကိုမူ သံသယမဝင္ခဲ့ေပ( ၃:၁၁၊ ၈:၁၆-၁၇၊ ၉:၁က)။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္က မိမိတို႔အတြက္ မည္သည့္အရာေပးမည္ကို အခ်ိန္ကုန္ခံ၍ လိုက္ရွာ ေနမည့္အစား ၊ ဘုရားသခင္က ၎တို႔အား ေပးထား ေသာအရာမ်ားကို ခံစားရန္ျဖစ္သည္( ၃:၁၂-၁၃၊ ၅:၁၈ - ၁၉)။
လူတို႔၏ အသက္တာအမႈကိစၥအဝဝကို ဘုရားသခင္ အုပ္စိုးသည္သာမက ဘုရားသခင္သည္ ဖန္ဆင္းရွင္ျဖစ္ၿပီး မိမိ၏ ကမ႓ာကိုပင္ ေပးထားခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ေပးသနားေတာ္မူ သည့္ အရာမွန္သမၽွကို လက္ခံ၍ ကိုယ္ေတာ္၏ ကမ႓ာ ႏွင့္ ၎အတြင္း၌ လႈပ္ရွားေနေသာအရာအားလံုးတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရွာမည္( ၂:၂၄၊ ၉:၇-၁၀)။ တစ္ကိုယ္ေကာင္း ဆန္ၿပီး စည္းကမ္းမဲ့ ျဖစ္ေနရန္ ေျပာဆိုသည္ မဟုတ္ ေပ။ ထိုအခ်က္ကို ဆန္႔က်င္ကာ၊ လူတို႔သည္ မိုက္မဲမႈႏွင့္ မဟုတ္ဘဲ ပညာဥာဏ္ကို အသံုးျပဳၿပီး လုပ္ ကိုင္ေဆာင္ရြက္မွသာ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ အသက္တာကို ခံစားရမည္။ ဆိုးေသာအမႈကို မျပဳဘဲ ေကာင္းေသာ အမႈကိုသာ လုပ္ေဆာင္ရမည္(၇:၅၊၇-၉၊ ၁၉)။

၅။ ပါဝင္ေသာ အေၾကာင္းအရာအက်ဥ္းခ်ဳပ္
အသက္ရွင္ျခင္းသည္ တစ္ခါတစ္ရံ အဓိပၸါယ္မရွိဟု ထင္ရသည္(၁:၁-၁၀)။ အသက္ရွင္ျခင္း၏ အဓိပၸါယ္ကို မိမိတစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈမွတစ္ဆင့္ ရွင္းျခင္းသည္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ႀကီးစြာ ျဖစ္ေစသည္။ ဘုရားသခင္ေပးသနားသမၽွကို လက္ခံကာ လူသည္ ထိုေနရာ၌ ေပ်ာ္ေမြ႕ရမည္(၁:၁၂-၂:၂၆)။ အဓိက သိေစလိုသည့္အခ်က္ကို က်မ္းအတြင္း ေဖာ္ျပၿပီး ေနာက္ ထိုက်မ္းႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေနသည့္ အေၾကာင္းအခ်က္မ်ားကို က်မ္းျပဳသူက ဆင္ျခင္းကာ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔၏ ကိစၥအဝဝကို အုပ္စိုးခ်ဳပ္ ကိုင္ျခင္း(၃:၁-၁၅)၊ တစ္ကမ႓ာလံုးတြင္ တရားမၽွတမူမရွိ ျခင္း(၃:၁၆-၄:၃) ႏွင့္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္စြာျဖင့္ အသံုးမက်ေသာ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားျဖစ္သည္(၄:၄-၁၆)။
စုစည္းထားသည္ အတိုခ်ဳပ္သတင္းစကားမ်ားသည္ အသက္ရွင္ျခင္းတြင္ ေတြ႕ရသည့္ စိတ္ပ်က္မႈမ်ားမွ လူတို႔အား ႏွစ္သိမ့္မႈကို ေပးခဲ့သည္။ က်မ္းျပဳသူသည္ ဘာသာေရးႏွင့္လည္းေကာင္း၊ ေငြေၾကးကိစၥႏွင့္ လည္းေကာင္း၊ အျခားကိစၥမ်ားအေပၚ အၾကံဥာဏ္ေကာင္းမ်ားေပးခဲ့၍(၅:၁-၇:၁၄) အလယ္အလတ္လမ္းကို လိုက္ျခင္းျဖင့္ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္မႈရစန္ လမ္းညြန္ျပခဲ့သည္ (၇:၁၅-၈:၁၇)။ အသက္ရွင္ျခင္းသည္ လူတို႔အတြက္ မ်ားစြာေသာ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္မႈအခြင့္အေရးမ်ား ရရွိေစေၾကာင္း(၉:၁-၁၂)။ သို႔ေသာ္ ပညာဥာဏ္မရွိက မရႏိုင္ေၾကာင္း(၉:၁၃-၁၀:၂၀)၊ ေနာက္ဆံုးအပိုင္းတြင္ လူတို႔အား အသက္ရွင္ျခင္းအေပၚ အေကာင္းျမင္ရန္ (၁၁:၁-၈) အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎တို႔အတြက္ ဖန္ဆင္းေပးခဲ့သည့္ လက္ေဆာင္မ်ားအေပၚ မည္ကဲ့သို႔ အသံုးျပဳေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္ကို ဖန္ဆင္းရွင္က မွတ္ခ်က္ျပဳမည္ျဖစ္သည္( ၁၁:၉-၁၂:၁၄)။

May God Bless You All.
သမၼာက်မ္းစာ၏ အေမြအႏွစ္မ်ား