ဘဝအပယ်ခံတို့၏မိခင်ကြီး ပန်ဒီတာ ရာမာဘိုင် (၁၈၅၈ - ၁၉၂၂)

9Dan

ဘဝအပယ်ခံတို့၏မိခင်ကြီး
Unicode & Zawgyi
ပန်ဒီတာ ရာမာဘိုင် (၁၈၅၈ - ၁၉၂၂)
“ရာမာဘိုင်၊နင့်ပစ္စည်းတွေသိမ်းတော့၊ ငါတို့ခရီး သွားတော့မယ်” ဟုလူ ငယ်တစ်ဦး ကပြောလိုက်သည်။ ဘရာမင်အမျိုး သမီးငယ်သည် သူမ၏အစ်ကိုဖြစ် သူအား ဝမ်းနည်းစွာကြည့်လျှက်“ ကျွန်မတို့ဘာကြောင့် တနေရာမှတနေရာ အမြဲတမ်းခရီး သွားနေ ရတာလဲ၊ ဒီသာယာလှပတဲ့ရွာ ကလေးမှာပဲကျွန်မတို့ အခြေချနေထိုင်လို့ မရနိုင်ဘူးလား ”ဟုမေးလိုက်သည်။
သူမ၏အစ်ကိုဖြစ်သူက သူ၏ဦးခေါင်းကိုခါပြလိုက်ပြီး “ရာမဘိုင်၊ နင်သိတဲ့အတိုင်းသန့်ရှင်းပြီး ဘာသာ ရေးအထွတ် အမြတ်ထားတဲ့နေရာဒေသတွေ အနှံ့ငါတို့သွားနေရမယ်။

ဖေဖေကပူရန ကျမ်းတွေကိုနေရာအမျိုးမျိုး မှာဖတ်ရွတ်မှသာ ငါတို့စား စရာတွေ။ ငွေတွေရနိုင်မှာဟဲ့”ဟုပြောလိုက်၏။
အမျိုုးသမီးငယ်သည်သက်ပြင်းချလျက် သူမ၏အထုပ်သေးလေးကို ကိုင်ဆောင်ကာမိသားစုနှင့် အတူခရီး ထွက်ခဲ့တော့သည်။
အမြဲအစဉ်ခရီးထွက်ခြင်း
ပန်ဒိတာရာမာဘိုင်ဟူ၍နောင်တွင်လူသိများခဲ့သောရာမာဘိုင်သည်အိန္ဒိယပြည်တောင်ပိုင်းမန်ဂလိုခရိုင် ရှိဘရာမင်စစ်မစ်မိသားစုတစ်စုမှဖွားမြင်ခဲ့သည်။မိသားစု၌အငယ်ဆုံးဖြစ်သည်။သူမ(၆)နှစ်သမီးအရွယ် ကပင်မိဘများသည်နေအိမ်ကိုထားရစ်ကာခလေးသူငယ်များနှင့်အတူခရီးသွားလာခြင်းအသက်တာကို အစပြုခဲ့သည်။ ကလေးငယ်ဖြစ်သောရာမာဘိုင်ကိုခြင်းတောင်းတစ်ခုထဲထည့်ကာသယ်ဆောင်သွားကြ၏။
သူတို့သည်အထွတ်အမြတ်ထားသောအရပ်ဒေသတစ်ခုစီ၌လအနည်းငယ်ာကာနေထိုင်ပြီးတနေရာမှ တနေရာသို့ခရီးလှည့်လည်သွားခဲ့ကြသည်။ အထွတ်အမြတ်ထားသည့်ဒေသမှမြစ် များအတွင်း ၌ရေဆင်းချိုးကြပြီး ဘုရားကျောင်း၌ လှည့်လည်ရှိခိုးသွားလာခဲ့ကြ၏။ သူမ၏ ဖခင်သည်ပူရန(Puranas) ကျမ်းကိုလူစည်ကားရာအရပ် ၌သင်္သကရိုက်(ရှေးအိန္ဒိယ)ဘာသာစကားဖြင့်ဖတ်ရွတ်သည်။ ဘာသာတရားကိုင်းရှိုင်းကြည်ညိုသောဟိန္ဒူဘာ သာဝင်များကစုရုံးနားထောင်ခြင်းဖြင့်သူတို့မိသားစု၌လိုအပ်မည့်အထောက်အပံ့ငွေကြေးနှင့်စားစရာများ ကိုရလိမ့်မည်ဟုမျှော်လင့်သည်။ရာမာဘိုင်၏မိခင်သည်လည်းသင်္သကရိုက်ဖခင်ဖြစ်သူ၏သွန်သင်ပေး မှုကြောင့်ပူရနကျမ်းကိုဖတ်ရွတ်လိမ့်မည်ဖြစ်သည်။ “ရာမာဘိုင်”ကလေးလည်းမိခင်အားဖြင့်ပူရနကျမ်းကိုဖတ်ရှုရန်သွန်သင်ခြင်းခံရ ပေသည်။
ဤသို့အားဖြင့်သူမ၏ဖခင်ကြီးဖျားနာဝေဒနာခံစားရပြီးဆက်လက်ခရီးမထွက်နိုင်၊ အလုပ်မလုပ်နိုင် သည့်တိုင်အောင်ထိုအယူအဆဓလေ့အတိုင်းအသက်ရှင်ခဲ့ကြသည်။
အစာရေငတ်မွတ်ခေါင်းပါးခြင်း သုံးစရာငွေမရှိတော့ခြင်းနှင့်ဘာသာရေးပိတ်ပင်တားမြစ်မှုများကြောင့်သူတို့ဘာအလုပ်မျှမလုပ်နိုင်တော့ ချေ။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင်ရာမာဘိုင်တို့မိသားစုနေထိုင်ရာအိန္ဒိယပြည်တောင်ပိုင်း၌ကြီးစွာသောအစာခေါင်းပါး
ခြင်းခံစားရပြီးသူတို့လည်းအစားအစာမရှိပဲတစ်နေရာမှတစ်နေရာသို့ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်ကြရသည်။ သူတို့သည် တောင်းရမ်းစားသောက်ရန်လည်းမာန်မာနမချချင်။ စေခံအလုပ်လည်းမလုပ်ချင်ကြသဖြင့် အခြားဘာအလုပ်လုပ် ရမည်ကိုပင်သူတို့မသိကြချေ။ ဤသို့ဖြင့်စားရန်ဆန်တစ်စေ့ပင်မရှိတော့ သည့်အချိန်သို့ရောက်ရှိခဲ့သည်။ သူတို့ အားလုံးကိုယ့်ကိုကိုယ်သေကြောင်းကြံစည်ရန် စဉ်းစားခဲ့ကြသော်လည်းထိုသို့မဖြစ်စေရန်ဘုရားသခင်၏ ကရုဏာ တော်ကကာကွယ်ပေးခဲ့၏။ ရွာတစ်ရွာရှိဘုရားကျောင်းတစ်ခု၌ခိုနားရာရှာဖွေခဲ့ကြသော်လည်းဘရာမင်ဘုန်းကြီး များ/ယဇ်ပုရောဟိတ်များကသူတို့အားနှင်ထုတ်ခဲ့ကြ၏။ထို့နောက်ရွာအပြင်ရှိဟောင်းနွမ်းပျက်ဆီးနေသော ဘုရား ကျောင်းတစ်ခုသို့ရွှေ့ပြောင်းခဲ့ကြပြီးထိုနေရာ၌ရာမာဘိုင်၏ဖခင်ကြီးသေဆုံးသွားခဲ့သည်။ လအနည်းငယ်အတွင်း သူမ၏မိခင်နှင့်ညီမဖြစ်သူလည်း အစာရေစာငတ်မွတ်ခြင်းကြောင့် အသက်ဆုံးပါးခဲ့ရပြန်သည်။ဤကနဦး ဒုက္ခဆင်း ရဲရခြင်းများကအခြားသူများ၏ ဒုက္ခဆင်းရဲခြင်းများကို သူမနားလည်စာနာတတ်စေရန်နှင့်အခြားသူများ ကိုကယ် ဆယ်ရန်အထောက်အကူဖြစ်စေခဲ့သည်။
ကာလကတ္တားမြို့၌
ရာမာဘိုင်နှင့်သူမ၏အစ်ကိုသာလျှင်ဘဝကိုရင်ဆိုင်ရန်ကျန်ရစ်ခဲ့ကြသည်။တစ်ညတွင်အအေးဒဏ် လွန်ကဲသောကြောင့်မြစ်ကမ်းနဖူး၌သွေ့ခြောက်သည့်သဲများအကြားသူတို့လည်ပင်းမြှုပ်သည့်တိုင် ကိုယ်ကိုမြှုပ်နှံ လျက်နေခဲ့ကြရသည်။ မကြာခဏလည်းအစာငတ်မွတ်ခဲ့ကြသည်။ဤသို့ဖြင့်အိန္ဒိယပြည်တစ်ပြည်လုံးနီးပါးရှိဘု ရားကျောင်းများနှင့်နတ်ဘုရားများကိုကိုးကွယ်ရန်သူတို့သည်တနေရာမှတနေရာသို့ပြောင်းရွှေ့ လှည့်လည်ခဲ့ကြ ရသည်။ မိုင်ပေါင်း(၄၀၀၀)ကျော်ခြေလျင်လမ်းလျှောက်ခဲ့ကြရပြီးနောက်ဆုံး၌ကာလကတ္တားမြို့သို့ရောက်ရှိခဲ့ကြ ၏။ထိုနေရာ၌ပညာတတ်ဘရာမင်လူမျိုုးများနှင့်ရင်းနှီးသိကျွမ်းခဲ့ကြ၏။ ပူရနကျမ်းဂန်များဖတ်ရွတ်ခြင်းဖြင့်သူတို့ သည်ငွေနှင့်အစာရရှိရန်တတ်စွမ်းနိုင်ခဲ့ကြသည်။ ယခုအချိန်၌ရာမာဘိုင်သည်ဉာဏ်ပညာပြည့်စုံသည့်အမျိုးသမီး တစ်ဦးအရွယ်သို့ကြီးပြင်းခဲ့ပေပြီ။ ပန်ဒိလူများသည်သူမ၏ ဉာဏ်ပညာနှင့်အိန္ဒိယအမျိုးသမီးတို့၏အခြေအနေတိုး တက်ရန်သူမ၏ရဲရင့်သောဆုံးဖြတ်ချက်ကြောင့်အံ့အားသင့်ခဲ့ကြ၏။ သူမသည်အမျိုးသမီးများပညာသင်ကြားရေး လိုအပ်ချက်ကိုရဲရင့်စွာကျေညာခဲ့ပြီး လူပရိတ်သတ်များရှေ့၌ဟောပြောရန်မကြာခဏ ဖိတ်ကြားခြင်းခံခဲ့ရသည်။ ပန်ဒိလူများကသူမအားပန်ဒိတာဘွဲ့ကိုအပ်နှင်းခဲ့ပြီးထိုအချိန်မှစ၍သူမကိုပန်ဒိတာရာမာဘိုင်အနေဖြင့် လူသိများ လာသည်။
ခရစ်ယာန်များနှင့်သူမစတင်သိကျွမ်းခဲ့သည်မှာကလာကတ္တားမြို့၌ဖြစ်သည်။ ခရစ်ယာန်အစည်းအဝေး တစ်ခုသို့သူမဖိတ်ကြားခံခဲ့ရပြီးခရစ်ယာန်တို့၏အမူအကျင့်နှင့်ဓလေ့ထုံးစံများကိုစူးစမ်းလေ့လာလိုစိတ်ဖြစ်ပေါ် ခဲ့သည်။ သူမဖတ်ရန်သင်္သကရိုက်ဘာသာစကားဖြင့်သမ္မာကျမ်းတစ်အုပ်ရရှိခဲ့ပါသည်။ သူမနားမလည်သည့်အ တွက်ဖတ်ရှုခြင်းမပြုခဲ့ချေ။ သို့ရာတွင်သမ္မာကျမ်းကိုသူမသိမ်းထားခဲ့၏။ ဟိန္ဒိူရှစတရပ်စ်(Shastras)ကျမ်းနှင့် အခြားအထွတ်အမြတ်ထားသည့်စာအုပ်များကိုနက်ရှိုင်းစွာလေ့လာရာသူမစိတ်ကျေနပ်မှုမရဖြစ်နေခဲ့သည်။ အကြောင်းမှာမိန်းမတစ်ဦးအတွက်ဘာသာရေးဆိုင်ရာမျှော်လင့်ချက်ပေးထားခြင်းမရှိသောကြောင့်ပေတည်း။ ဘုရားသခင်ကိုတမ်းတဆာငတ်သောစိတ်သူမ၌တစ်ဆတစ်ဆတိုးပွားလာခဲ့သည်။သူမဘိုးဘေးများ၏ ယုံကြည် ချက်အားလုံးကိုဆုံးရှုံးခံလျက် သူမအသက်(၂၂)နှစ်အရွယ်ရှုဒရာအမျိုးဘင်္ဂါလီ အမျိုးသားတစ်ဦးနှင့် အိမ်ထောင် ပြုခဲ့သည်။
ခရစ်တော်ထံတော်သို့ပြောင်းလဲလာခြင်း
အက်ဆန်(Assam) မြို့၌ခင်ပွန်းဖြစ်သူနှင့်နေထိုင်စဉ်တနေ့သ၌ဘင်္ဂါလီဘာသာ စကာဖြင့်ရေးသားထား သည့်စာအုပ်ငယ်တစ်အုပ်ကိုတွေ့မိပြီးစိတ်ဝင်စားမှုများစွာဖြင့်စတင်ဖတ်ရှုခဲ့၏။ထိုစာအုပ်မှာရှင်လုကာ ခရစ်ဝင် ကျမ်းဖြစ်၏။သူမထံသို့ခရစ်ယာန် သာသနာဆရာတစ်ဦးမှန်မှန်အလည် အပတ်ရောက်ရှိခဲ့ပြီး ကျမ်းစာရှိပုံဝတ္ထု များကိုပြောပြခဲ့၏။ ခရစ်ယာန်ဘာသာကိုသူမလေ့လာခြင်း အတွက်သူမ၏ခင်ပွန်း ကကြိုက်နှစ် သက်ခြင်း မရှိချေ။
သူတို့လက်ထပ်ပြီး(၂)နှစ်အကြာတွင်ခင်ပွန်းဖြစ်သူသည်ဝမ်းရောဂါဖြင့်ကွယ်လွန်ခဲ့ပြီးရာမာဘိုင်ငယ် ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့်မုဆိုးမတစ်ဦးဖြစ်ခဲ့ရရှာသည်။မန်နိုရာမာ(Manorama) ဟူ၍သူမ၏အမည်တွင်သည့်သမီးလေး တစ်ဦးဖွားမြင်ခဲ့သည်။
ခင်ပွန်းကွယ်လွန်ပြီးနောက်ပူးနား(Poona)အရပ်သို့သမီးကလေးနှင့်ရွှေ့ပြောင်းခဲ့ပြီးထိုအရပ်၌ခရစ်ယာန် သာသနာပြုဆရာများထံ၌သူမဆက်လက်လေ့လာနားထောင်ခဲ့သည်။
အင်္ဂလန်ပြည်
အိန္ဒိယပြည်အမျိုးသမီးများ၏အရေးကိစ္စကိုခုခံကာကွယ်ရန်ရာမာဘိုင်သည်မိမိ၌ပညာရေးလေ့ကျင့်မှုပိုမို လိုအပ်သည်ဟုစဉ်းစားမိသဖြင့်(၁၈၈၃)ခုနှစ်၌သူမ၏သမီးလေးနှင့်အတူအင်္ဂလန်ပြည်သို့ထွက်ခွာသွားခဲ့၏။ အင်္ဂလန်ပြည်အသင်းတော်မှညီအစ်မအားဖြင့်ထိုတိုင်းပြည်သို့ဝင်ရောက်ခွင့်ရခဲ့ပြီးသူမနှင့်ဆက်သွယ် သူများအား ဖြင့်ခရစ်ယာန်ဘာသာ၏သွန်သင်ချက်များနှင့်အကျိုးကျေးဇူးများကိုသူမတွေ့ကြုံခံစားရသည်။
နေရာဒေသအ သီးသီးရှိညီအစ်မများ၏အိမ်များသို့သူမသွားရောက်လည်ပတ်ခဲ့ပြီးသူတို့၏လုပ်ငန်းများ ကိုလည်းတွေ့မြင်ခဲ့သည်။ အဆင့်အတန်းနိမ့်ကျပျက်စီးနေသောအမျိူးသမီး လုပ်ဆောင်သော လုပ်ငန်းများကို သူ မအလွန်စိတ်ဝင်စား အထင် ကြီးခဲ့သည်။ ထိုသူတို့၏ အသက်တာထဲသို့ခရစ်တော် ယူဆောင်လာသည့်ပြောင်းလဲခြင်းကို သူမတွေ့မြင်ခဲ့ပြီး အိန္ဒိယပြည်ရှိအမျိုးသမီးများကိုလည်း ကိုယ်တော်သာလျှင်ပြောင်းလဲပေးနိုင်မည်ဟုသူမနားလည် သဘောပေါက်ခဲ့သည်။
အသက်တာပြောင်းလဲခြင်း
ထိုသို့ဖြင့်သူမ၏စိတ်နှလုံးသည်ခရစ်တော်၏ဖက်သို့စိတ်ဝင်စားခဲ့သည်။ ဗတ္တိဇံမင်္ဂလာ ခံယူကာ အင်္ဂလီကန် အသင်းတော်၌ပါဝင်ခဲ့သည်။သို့ရာတွင်ခရစ်တော်ကိုသူမ၏ကိုယ်ပိုင်ကယ်တင်ရှင်အနေဖြင့် မသိရှိသေးသော ကြောင့်စိတ်နှလုံးသား၌ကျေနပ်အားရမှုမရှိသေးချေ။ ထို့နောက်သူမသည်အမေရိကန်ပြည်သို့ခရီးထွက်ခဲ့ပြီးနေ ရာဒေသများစွာ၌သင်တန်းများပို့ချသည်။ အိန္ဒိယပြည်သို့ပြန်လည်ရောက်ရှိချိန်၌သမ္မာကျမ်းစာကိုစိတ်အားထက် သန်စွာစတင်ဖတ်ရှုခဲ့သည်။ “ခရစ်ယာန်ဘာသာတရားကိုသာတွေ့ရှိခဲ့ပြီး ခရစ်ယာန်ဘာသာတရား၏အသက် ဖြစ်တော်မူသောခရစ်တော်ကိုမတွေ့ရှိခဲ့ပါ”ဟုနောင်အချိန် တွင်ပြန်ပြောင်းပြောခဲ့ဖူးသည်။ သူမ၏ဝိညာဉ်အသက်တာအတွက်ကျေနပ်အားရမှုမရှိခဲ့ချေ။
နောက်ဆုံးတွင်ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ်တော်အာဖြင့်သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်၏ဦးဆောင်မှု
ကြောင့်ခရစ်တော်ကိုသူမ၏ကယ်တင်ရှင်အနေဖြင့်တွေ့ရှိကာကယ်တင်ခြင်းစိတ်ချမှုရရှိခဲ့သည်။
ရှာရဒ - ဆာဒန်
ခရစ်တော်ကိုသိရှိခြင်းကြောင့်ရာမာဘိုင်၌ဘုရားသခင့်စေကိုခံလိုစိတ်ကြီးမားခဲ့၏။ သာသနာပြုဆရာ ဂျွန်ပက်တန်နှင့်ဟတ်စင်တေလာတို့အသက်တာများကသူမကိုလွှမ်းမိုးခဲ့ပြီးလိုအပ်ချက်များအားလုံးအတွက် ဘုရားသခင်အပေါ် ခိုလှုံကိုးစားလျက်အိန္ဒိယပြည်၌“ယုံကြည်ခြင်းသာသနာပြုလုပ်ငန်း”စတင်ခဲ့သည်။
အိန္ဒိယမုဆိုးမများနှင့်ကလေးသူငယ်များကိုအပြစ်နှင့်ရှက်ကြောက်ဖွယ်အသက်တာမှရွေးနှုတ်ရန်/ ကယ်ဆယ်ရန်နှင့်ခရစ်တော်ထံသို့ပို့ဆောင်ရန်စိတ်ဆန္ဒရှိခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်ပွန်းနား(Poona)အရပ်၌ကယ်ဆယ်ရေး ရိပ်သာ(အိမ်)တစ်လုံးတည်ဆောက်ခဲ့သည်။ထိုအိမ်ကိုဉာဏ်ပညာစုစးည်ရာအိမ်(Home of Wisdom)ဟူသော အဓိပ္ပာယ်ဖြင့် “ရှာရဒ - ဆာဒန်” ဟုမည့်ခေါ်ခဲ့ကြသည်။
မတရားညဉ်းပန်းနှိပ်စက်ခံရသူများ၊ အပယ်ခံလူတန်းစားများနှင့်အစာငတမွတ်ခေါင်းပါးနေသူများအား လုံးကိုထိုအိမ်၌ကြိုဆိုလက်ခံခဲ့သည်။ ထိုအိမ်သို့လာရောက်ခဲ့ကြသည့်အမျိုးသမီးများကိုမိမိတို့ခြေပေါ်မိမိတို့ရပ် တည်နိုင်မည့်စီးပွားရေးလုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်ရန်နှင့် မိမိတို့လက်ဖြင့်အလုပ်လုပ်ကိုင် စားသောက်နေထိုင်နိုင် ရန်သင် ကြားပေး၏။
အိမ်ခြေမဲ့အမျိုးသမီးများနှင့်အပယ်ခံလူတန်းစားများစွာတို့ထိုအိမ်သို့လာရောက်ခဲ့ကြပြီးရာမာဘိုင်က သူတို့ကိုသနားကရုဏာမေတ္တာနှင့်ကြိုဆိုလက်ခံခဲ့သည်။ သူတို့အားလုံးသူမကိုချစ်မြတ်နိုးကြသည်။အကြောင်း
မှာသူမသည်သူတို့မိခင်၊မိတ်ဆွေနှင့်ဆရာမသဖွယ်ဖြစ်ခြင်းကြောင့်ပေတည်း။
ခရစ်တော်ကိုသူတို့လက်ခံရန်သူမအတင်းအဓမ္မမတိုက်တွန်းခဲ့ချေ။သို့ရာတွင်သူမထံမှခရစ်တော်အ
ကြောင်းကြားနာရခြင်း၊သူမ၏ချစ်မေတ္တာနှင့်အသက်တာတို့ကိုမြင်တွေ့နေရခြင်းအားဖြင့်သူတို့ထဲမှ
အများစုသည်ခရစ်တော်ကိုသူတို့၏ ကယ်တင်ရှင်အဖြစ်တွေ့ရှိခဲ့ကြသည်။
ဘုရားဝတ်ကျောင်းများတွင်အပြစ်နှင့်ဆင်းရဲဒုက္ခ၏ကျေးကျွန်ဘဝ၌မရုန်းထွက်နိုင်ကြသောအမျိုးသမီး ကြီးငယ်တို့သည်မကြာခဏဆိုသလိုပင်ရာမာဘိုင်အားဖြင့်ရွေးနှုတ်ကယ်ဆယ်မှုခံစားကြရ၏။ များစွာသောသူတို့ သည် “ရှာရဒ - ဆာဒန်”အိမ်သို့လာရောက်ခဲ့ကြသည်။
တစ်ကြိမ်တွင်သူမသည်ဆင်းရဲသားခရီးသည်အနေဖြင့်ဟန်ဆောင်ရုပ်ဖျက်ကာ ဘရင်ဒါဘန်
(Brindaban)အရပ်သို့သွားခဲ့၏။ထိုအရပ်၌ယဇ်ပုရောဟိတ်မျာကအမျိူးသမီးများစွာကိုအစေခံကျွန် သဖွယ်ထိန်းချုပ်ထား၏။ ထိုအမျိုးသမီးများကိုဆင်းရဲဒုက္ခရောက်နေသည့်အသက်တာမီလွတ်မြောက်ရန်ထွက်ပြေးနိုင်ခဲ့လျှင် “ရှာရဒန် - ဆာဒန်”အရပ်သို့လာရောက်နိုင်ကြောင်းသူမပြောပြခဲ့၏။
သူမသည်ရွာများသို့နွားလှည်းဖြင့်ခရီါ်ပြုကာတရားဒေသနာဟောပြော၍ဆင်းရဲသူများအားအစားအစာ
နှင့်အဝတ်အထည်ဝေမျှရန်လုပ်ဆောင်ခဲ့ပေလိမ့်မည်။ ဤအမှုတော်လုပ်ငန်းအတွက်လိုအပ်သမျှထောက်ပံ့မှုရ ရန်ဘုရားသခင်ထံသူမမှီခိုအားထားခဲ့၏။ ဟိန္ဒူယဇ်ပုရောဟိတ်များက သူမကိုဆန့်ကျင်မုန်းတီးခဲ့ကြသည်။ အကြောင်းမှာဝတ်ကျောင်းတော်ရှိအမျိုးသမီးများစွာကိုကျေးကျွန်ဘဝမှသူမကလွတ်မြောက်စေ ခဲ့သောကြောင့် ဖြစ်၏။တစ်ကြိမ်တွင်ဂူဂျရတ်(Gujarat)အရပ်မှအမျိုးသမီးငယ်တစ်ဦးသည် ဆိုးညစ်သောယဇ်ပရောဟိတ်များ ထံမှထွက်ပြေးလွတ်မြောက်ရန်ဘုံဘေမြို့ရှိဆေးရုံတစ်ရုံသို့စေလွှတ်ခြင်းခံရသည်။ သို့ရာတွင်ယဇ်ပရောဟိတ် များကသူမကိုရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့ပြီးသူတို့ထံပြန်လာစေလိုကြသည်။ ထိုအမျိုးသမီးငယ်သည်သူတို့ထံသွားရန်ငြင်းဆို ခဲ့သည်။ အကြောင်းမှာသူတို့သည်သူမအားကျာပွတ်နှင့်ရိုက်လိမ့်မည်ကိုစိုးရိမ်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။သူမထွက်
ပြေးလွတ်မြောက်မှုမရှိစေရန်ဆေးရုံကိုနေ့ရောညပါစောင့်ကြည့်နေကြသည်။ သို့ရာတွင်သူမလွတ်မြောက်စေရန် ရာမာဘိုင်ကသူမ၏မိတ်ဆွေတစ်ဦးအားဖြင့်ကူညီခဲ့ပြီး “ရှာရဒ - ဆာဒန်”သို့သွားရောက်စေခဲ့၏။
ရာမာဘိုင်၏ကျော်ကြားမှုသည် အိန္ဒိယတစ်နိုင်ငံလုံးသာမက အခြားတိုင်းနိုင်ငံများအထိပြန့်နှံ့ခဲ့၏။ “ဆာရိုဂျီနီ”ကဲ့သို့ အိန္ဒိယခေါင်းဆောင်များကသူမအားအိန္ဒိယပြည်၏ကြီးမြတ်သောသမီးတော်တစ်ပါးအနေဖြင့် အသိအမှတ်ပြုခဲ့ကြသည်။ အခြားတိုင်းပြည်မှလူများကလည်းဆုတောင်းပေးခြင်း၊ အလှူငွေလှူခြင်းဖြင့်သူမကို စတင်ကူညီခဲ့ကြသည်။
မုကတီ (Mukti)
ရာမာဘိုင်၏လုပ်ငန်းသည်ပြန့်နှံ့ခဲ့ပြီးရှာရဒ - ဆာဒန်သို့လာရောက်သည့်အမျိုးသမီးအားလုံးအတွက်အ ခန်းမရှိခဲ့ချေ။ထို့ကြောင့် ပူနား(Poona)အရပ်အနီးရှိ ခက်ဂျူန်(Khedgaon)အရပ်၌မြေကွက်ဝယ်ပြီး ရှာရဒ - ဆာဒန် နှင့်ခပ်ဆင်ဆင်တူသောအိမ်တစ်လုံးတည်ဆောက်ခဲ့၏။ ထိုအိမ်ကို မုကတီ“ကယ်တင်ခြင်း” ဟုမည့် ခေါ်ခဲ့သည်။
“မုကတီ”တည်ထောင်ခြင်းနှင့်ထိုအမှုတော်လုပ်ငန်းအတွက်ဘုရားသခင်ထံများစွာဆုတောင်းခဲ့ကြ၏။ ဤအိမ်သို့လာရောက်သည့်အမျိူးသမီးငယ်များကိုအသုံးဝင်မည့်လုပ်ငန်းများကိုသင်ကြားပေး၏။ သို့မှသာဤ အိမ်မှထွက်ခွာသွားသည့်အခါအလွယ်တကူအလုပ်အကိုင်ရှာဖွေတွေ့ရှိနိုင်မည်။ အများစုမှာ သူနာပြုများ၊ ရက်ကန်းယက်သူများ၊ ဥယျာဉ်ခြံမြေစိုက်ပျိုးသူများ၊ ကျမ်းစာသင်ဆရာများနှင့် အိမ်ရှင်မများဖြစ်သွားကြ သည်။ အမျိုးသမီးငယ်တစ်ဦးဦးက အသက်တာသစ်ကိုအစပြုရန်“မုကတီ”မှထွက်ခွာသွားတိုင်း၊ သူမနေရာအတွက်အ စားဝင်ရောက်လာသူရှိစမြဲဖြစ်၏။
အိန္ဒိယပြည်အလယ်ပိုင်း၌အစာငတ်မွတ်ခေါင်းပါးမှုဘေးအန္တရာယ်ကျရောက်ပြီးလူများစွာသေဆုံးခဲ့ရ၏။ ရာမာဘိုင်ကိုယ်တိုင်အစာငတ်မွတ်ခေါင်းပါးမှုဒဏ်ခံစားခဲ့ရသောနေ့ရက်များကိုသတိ၇ပြီး ထိုဒုက္ခသည်များအား ကူညီမစရန်တစ်စုံတစ်ရာပြုလုပ်ဖို့်ဆန္ဒရှိခဲ့၏။ အကူအညီလိုအပ်နေသည့်အမျိုးသမီးဦးရေမှာ(၃၀၀)ရှိ၏။ သို့ရာ တွင်သူမဘာလုပ်နိုင်မည်နည်း။မူကတီ၌လူပြည့်လျှံနေပြီးသားဖြစ်၏။ လိုအပ်ချက်များကိုသူမရေးသားပြီး စတင် ဆုတောင်းခဲ့၏။ မကြာမှသူမ၏စာကိုဖတ်ပြီးခရစ်ယာန်များကစတင်ကူညီပေးခဲ့၏။ ထိုအမျိုးသမီးများကိုကူညီရန် လုံလောက်သောငွေကြေးရှိခဲ့၏။
ကောင်းစွာပြုခဲ့ပြီ
ရာမာဘိုင်သည်ခရစ်တော်အတွက်အမြဲတမ်းမအားမလပ်လုပ်ဆောင်ခဲ့သူဖြစ်၏။ သူမသည်မကြာခဏ ခရီးလှည့်လည်ပြီးသွန်သင်ခြင်း၊ ဟောပြောခြင်းပြုခဲ့၏။ မာရတီ(Marathi)ဘာသာပြန်စကားဖြင့်သီချင်းများ၊ ဓမ္မ တေးများကိုပင်သူမရေးစပ်ခဲ့၏။ နှိမ့်ချစွာအစပြုခဲ့ရာမှခိုကိုးရာမဲ့အိမ်(၂)အိမ်တွင်နေထိုင်သူများပြား လာခဲ့သော ကြောင့် “မုကတီ”တစ်အိမ်တည်းတွင်ပင်အမျိုးသမီးငယ်များနှင့်အမျိုးသမီးဘကီးများ(၂၀၀၀)နီးပါးရှိခဲ့၏။ ရာမာဘိုင်ကိုကူညီထောက်ပံံ့ပေးမည်လက်ထောက်ဆရာ/ဆရာမများတစ်ရာကျော်ခန့်ရှိခဲ့၏။
နောက်ဆုံး(၁၉၂၂)ခုနှစ်တွင်ပန်ဒီတာရာမာဘိုင်သည်သခင်ဘုရား၏“ကောင်းစွာပြုခဲ့ပြီ”ဟူသော အသံ တော်ကိုကြားကာထာ)ရဆုလာဒ်သရဖူယူရန်သွားခဲ့ပေသည်။သို့ရာတွင်သူမ၏အမှုတော်လုပ်ငန်းမှာ ဆက်လက်တည်တံ့ခိုင်မြဲခဲ့၏။ယနေ့တိုင်“မူကတီ”သာသနာပြုလုပ်ငန်းသည်အိုးမဲ့အိမ်မဲ့သူများနှင့် အပယ်ခံလူတန်းစားများအတွက်ကယ်ဆယ်ရေးစခန်းတစ်နေရာအဖြစ်ဆက်လက်တည်ရှိကာ ရာပေါင်းများစွာသောသူတို့သည်ကျေနပ် အားရမှုရှိသောအသုံးဝင်သောအသက်တာကိုထိုနေရာ၌တွေ့ကြသည်။
ကိုယ်တော်တစ်ဖန်ပြန်ကြွလာတော်မူသောအချိန်၌ခရစ်တော်ကိုယုံကြည်သူတို့သည် ရှင်ပြန်ထမြောက် ကြမည်။ရာမာဘိုင်ကမိမိအသက်တာကိုပေးလှူအနစ်နာခံကာလုပ်ဆောင်ခဲ့သောကြောင့် ဝမ်းမြောက်ပျော်ရွှင် မှု ရခဲ့သည်။ အမျိုးသမီးများနှင့်ခလေးသူငယ်များလည်းရှင်ပြန်ထမြောက်လာကြသောသူမအား“မင်္ဂလာရှိ သောသူ” ဟုခေါ်ကြပေမည်။
ရာမာဘိုင်၏အောင်မြင်မှုနှင့်သူမ၏အမှုတော်လုပ်ငန်းကလူများစွာကိုအံ့သြစေခဲ့၏။ ဤကဲ့သို့ဘယ်လို ဖြစ်နိုင်ခဲ့ပါသနည်း။မိမိလူတို့ကအပယ်ခံဇာတ်နိမ့်လူတန်းစားတစ်ဦးအဖြစ်ပြုမူ ဆက်ဆံခံရပြီးအားအင်ချည့်နဲ့နေ သော“ဘရာမင်”အမျိုးမုဆိုးမတစ်ဦးကဘုရားသခင်နှင့်လူ့ဘောင် အသိုင်းအဝိုင်းအတွက်ဤမျှဆောက်လုပ်နိုင် ခြင်းမှာအဘယ်သို့လုပ်ဆောင်ခဲ့ခြင်းကြောင့်ဖြစ်သနည်း။ လျှို့ဝှက်ချက်မှာသူမ၏အသက်တာကိုခရစ်တော်ဘု ရားလက်တော်ထဲလုံးဝဆက်ကပ်အပ်နှံလိုက်သောအခါကိုယ်တော် ကအသုံးပြုတော် မူခဲ့ခြင်းကြောင့်ဖြစ်ပါ သည်။ ကိုယ်တော်၏ခွန်အားဖြင့်စွမ်းနိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။
ရာမာဘိုင်က.... “ကျွနု်ပ်အတွက်ဘုရားသခင်လုပ်ဆောင်ပေးသမျှကိုသင့်အတွက်လည်းကိုယ်တော်လုပ် ဆောင်ပေးတော် မူနိုင်ပါတယ်”ဟုပြောလေ့ရှိသည်။
“အသက်တာဟာတစ်ခုတည်းပါ၊ မကြာမီပျောက်ကွယ်မှာ”
“ခရစ်တော်အတွက်လုပ်ဆောင်တဲ့အရာသာတည်မြဲဧကန်ပါ”
blog.shwecanaan.com
ဘ၀အပယ္ခံတုိ႔၏မိခင္ႀကီး
ပန္ဒီတာ ရာမာဘုိင္ (၁၈၅၈ - ၁၉၂၂)
“ရာမာဘုိ္င္၊နင့္ပစၥည္းေတြသိမ္းေတာ့၊ ငါတုိ႔ခရီး သြားေတာ့မယ္” ဟုလူ ငယ္တစ္ဦး ကေျပာလိုက္သည္။ ဘရာမင္အမ်ဳိး သမီးငယ္သည္ သူမ၏အစ္ကိုျဖစ္ သူအား ၀မ္းနည္းစြာၾကည့္လွ်က္“ ကၽြန္မတုိ႕ဘာေၾကာင့္ တေနရာမွတေနရာ အၿမဲတမ္းခရီး သြားေန ရတာလဲ၊ ဒီသာယာလွပတဲ့ရြာ ကေလးမွာပဲကၽြန္မတို႔ အေျခခ်ေနထုိင္လုိ႔ မရႏိုင္ဘူးလား ”ဟုေမးလိုက္သည္။
သူမ၏အစ္ကိုျဖစ္သူက သူ၏ဦးေခါင္းကိုခါျပလိုက္ၿပီး “ရာမဘုိင္၊ နင္သိတဲ့အတိုင္းသန္႔ရွင္းၿပီး ဘာသာ ေရးအထြတ္ အျမတ္ထားတဲ့ေနရာေဒသေတြ အႏွံ႔ငါတုိ႔သြားေနရမယ္။
ေဖေဖကပူရန က်မ္းေတြကိုေနရာအမ်ဳိးမ်ဳိး မွာဖတ္ရြတ္မွသာ ငါတို႔စား စရာေတြ။ ေငြေတြရႏိုင္မွာဟဲ့”ဟုေျပာလို္က္၏။
အမ်ုဳိးသမီးငယ္သည္သက္ျပင္းခ်လ်က္ သူမ၏အထုပ္ေသးေလးကို ကိုင္ေဆာင္ကာမိသားစုႏွင့္ အတူခရီး ထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။
အၿမဲအစဥ္ခရီးထြက္ျခင္း
ပန္ဒိတာရာမာဘုိ္င္ဟူ၍ေနာင္တြင္လူသိမ်ားခဲ့ေသာရာမာဘုိ္င္သည္အိႏၵိယျပည္ေတာင္ပိုင္းမန္ဂလိုခရိုင္ ရွိဘရာမင္စစ္မစ္မိသားစုတစ္စုမွဖြားျမင္ခဲ့သည္။မိသားစု၌အငယ္ဆုံးျဖစ္သည္။သူမ(၆)ႏွစ္သမီးအရြယ္ ကပင္မိဘမ်ားသည္ေနအိမ္ကိုထားရစ္ကာခေလးသူငယ္မ်ားႏွင့္အတူခရီးသြားလာျခင္းအသက္တာကုိ အစျပဳခဲ့သည္။ ကေလးငယ္ျဖစ္ေသာရာမာဘုိင္ကိုျခင္းေတာင္းတစ္ခုထဲထည့္ကာသယ္ေဆာင္သြြားၾက၏။
သူတုိ႔သည္အထြတ္အျမတ္ထားေသာအရပ္ေဒသတစ္ခုစီ၌လအနည္းငယ္ာကာေနထိုင္ၿပီးတေနရာမွ တေနရာသုိ႔ခရီးလွည့္လည္သြားခဲ့ၾကသည္။ အထြတ္အျမတ္ထားသည့္ေဒသမွျမစ္ မ်ားအတြင္း ၌ေရဆင္းခ်ဳိးၾကၿပီး ဘုရားေက်ာင္း၌ လွည့္လည္ရွိခိုးသြားလာခဲ့ၾက၏။ သူမ၏ ဖခင္သည္ပူရန(Puranas) က်မ္းကိုလူစည္ကားရာအရပ္ ၌သသၤကရိုက္(ေရွးအိႏၵိယ)ဘာသာစကားျဖင့္ဖတ္ရြတ္သည္။ ဘာသာတရားကိုင္းရွဳိုင္းၾကည္ညိဳေသာဟိႏၵဴဘာ သာ၀င္မ်ားကစုရံုးနားေထာင္ျခင္းျဖင့္သူတုိ႔မိသားစု၌လုိအပ္မည့္အေထာက္အပ့့ံေငြေၾကးႏွင့္စားစရာမ်ား ကုိရလိမ့္မည္ဟုေမွ်ာ္လင့္သည္။ရာမာဘိုင္၏မိခင္သည္လည္းသသၤကရို္က္ဖခင္ျဖစ္သူ၏သြန္သင္ေပး မႈေၾကာင့္ပူရနက်မ္းကိုဖတ္ရြတ္လိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ “ရာမာဘုိင္”ကေလးလည္းမိခင္အားျဖင့္ပူရနက်မ္းကိုဖတ္ရွဳရန္သြန္သင္ျခင္းခံရ ေပသည္။
ဤသို႔အားျဖင့္သူမ၏ဖခင္ႀကီးဖ်ားနာေ၀ဒနာခံစားရၿပီးဆက္လက္ခရီးမထြက္ႏိုင္၊ အလုပ္မလုပ္ႏုိင္ သည့္တုိင္ေအာင္ထိုအယူအဆဓေလ့အတုိင္းအသက္ရွင္ခဲ့ၾကသည္။
အစာေရငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္း သံုးစရာေငြမရွိေတာ့ျခင္းႏွင့္ဘာသာေရးပိတ္ပင္တားျမစ္မႈမ်ားေၾကာင့္သူတုိ႔ဘာအလုပ္မွ်မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ ေခ်။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ရာမာဘုိင္တုိ႔မိသားစုေနထို္င္ရာအိႏိၵယျပည္ေတာင္ပိုင္း၌ႀကီးစြာေသာအစာေခါင္းပါး
ျခင္းခံစားရၿပီးသူတုိ႔လည္းအစားအစာမရွိပဲတစ္ေနရာမွတစ္ေနရာသုိ႔ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္ၾကရသည္။ သူတုိ႔သည္ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ရန္လည္းမာန္မာနမခ်ခ်င္။ ေစခံအလုပ္လည္းမလုပ္ခ်င္ၾကသျဖင့္ အျခားဘာအလုပ္လုပ္ ရမည္ကိုပင္သူတုိ႔မသိၾကေခ်။ ဤသို႔ျဖင့္စားရန္ဆန္တစ္ေစ့ပင္မရွိေတာ့ သည့္အခ်ိ္န္သို႔ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ သူတို႔ အားလံုးကုိယ့္ကိုကိုယ္ေသေၾကာင္းၾကံစည္ရန္ စဥ္းစားခဲ့ၾကေသာ္လည္းထို္သုိ႔မျဖစ္ေစရန္ဘုရားသခင္၏ ကရုဏာ ေတာ္ကကာကြယ္ေပးခဲ့၏။ ရြာတစ္ရြာရွိဘုရားေက်ာင္းတစ္ခု၌ခုိနားရာရွာေဖြခဲ့ၾကေသာ္လည္းဘရာမင္ဘုန္းႀကီး မ်ား/ယဇ္ပုေရာဟိတ္မ်ားကသူတုိ႔အားႏွင္ထုတ္ခဲ့ၾက၏။ထို႔ေနာက္ရြာအျပင္ရွိေဟာင္းႏြမ္းပ်က္ဆီးေနေသာ ဘုရား ေက်ာင္းတစ္ခုသုိ႔ေရႊ႕ေျပာင္းခဲ့ၾကၿပီးထုိေနရာ၌ရာမာဘုိင္၏ဖခင္ႀကီးေသဆုံုးသြားခဲ့သည္။ လအနည္းငယ္အတြင္း သူမ၏မိခင္ႏွင့္ညီမျဖစ္သူလည္း အစာေရစာငတ္မြတ္ျခင္းေၾကာင့္ အသက္ဆံုးပါးခဲ့ရျပန္သည္။ဤကနဦး ဒုကၡဆင္း ရဲရျခင္းမ်ားကအျခားသူမ်ား၏ ဒုကၡဆင္းရဲျခင္းမ်ားကို သူမနားလည္စာနာတတ္ေစရန္ႏွင့္အျခားသူမ်ား ကုိကယ္ ဆယ္ရန္အေထာက္အကူျဖစ္ေစခဲ့သည္။
ကာလကတၱားၿမိဳ႕၌
ရာမာဘုိင္ႏွင့္သူမ၏အစ္ကုိသာလွ်င္ဘ၀ကိုရင္ဆိုင္ရန္က်န္ရစ္ခဲ့ၾကသည္။တစ္ညတြင္အေအးဒဏ္ လြန္ကဲေသာေၾကာင့္ျမစ္ကမ္းနဖူး၌ေသြ႔ေျခာက္သည့္သဲမ်ားအၾကားသူတုိ႔လည္ပင္းျမွဳပ္သည့္တုိင္ ကိုယ္ကုိျမွဳပ္ႏွံ လ်က္ေနခဲ့ၾကရသည္။ မၾကာခဏလည္းအစာငတ္မြတ္ခဲ့ၾကသည္။ဤသို႔ျဖင့္အိႏၵိယျပည္တစ္ျပည္လံုးနီးပါးရွိဘု ရားေက်ာင္းမ်ားႏွင့္နတ္ဘုရားမ်ားကိုကုိးကြယ္ရန္သူတုိ႔သည္တေနရာမွတေနရာသို႔ေျပာင္းေရႊ႕ လွည့္လည္ခဲ့ၾက ရသည္။ မုိင္ေပါင္း(၄၀၀၀)ေက်ာ္ေျခလ်င္လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ၾကရၿပီးေနာက္ဆံုး၌ကာလကတၱားၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ရွိခဲ့ၾက ၏။ထိုေနရာ၌ပညာတတ္ဘရာမင္လူမ်ုဳိးမ်ားႏွင့္၇င္းႏွီးသိကၽြမ္းခဲ့ၾက၏။ ပူရနက်မ္းဂန္မ်ားဖတ္ရြတ္ျခင္းျဖင့္သူတိုိ႔ သည္ေငြႏွင့္အစာရရွိရန္တတ္စြမ္းႏို္င္ခဲ့ၾကသည္။ ယခုအခ်ိန္၌ရာမာဘုိ္င္သည္ဥာဏ္ပညာျပည္႔စံုသည့္အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးအရြယ္သို႔ႀကီးျပင္းခဲ့ေပၿပီ။ ပန္ဒိလူမ်ားသည္သူမ၏ ဥာဏ္ပညာႏွင့္အိႏိၵယအမ်ဳိးသမီးတုိ႔၏အေျခအေနတိုး တက္ရန္သူမ၏ရဲရင့္ေသာဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္အံ့အားသင့္ခဲ့ၾက၏။ သူမသည္အမ်ိဳးသမီးမ်ားပညာသင္ၾကားေရး လိုအပ္ခ်က္ကုိရဲရင့္စြာေက်ညာခဲ့ၿပီး လူပရိတ္သတ္မ်ားေရွ႕၌ေဟာေျပာရန္မၾကာခဏ ဖိ္တ္ၾကားျခင္းခံခဲ့ရသည္။ ပန္ဒိလူမ်ားကသူမအားပန္ဒိတာဘဲြ႔ကိုအပ္ႏွင္းခဲ့ၿပီးထိုအခ်ိန္မွစ၍သူမကိုပန္ဒိတာရာမာဘုိင္အေနျဖင့္ လူသိမ်ား လာသည္။
ခရစ္ယာန္မ်ားႏွင့္သူမစတင္သိကၽြမ္းခဲ့သည္မွာကလာကတၱားၿမိဳ႕၌ျဖစ္သည္။ ခရစ္ယာန္အစည္းအေ၀း တစ္ခုသို႔သူမဖိတ္ၾကားခံခဲ့ရၿပီးခရစ္ယာန္တုိ႔၏အမူအက်င့္ႏွင့္ဓေလ့ထံုးစံမ်ားကိုစူးစမ္းေလ့လာလိုစိတ္ျဖစ္ေပၚ ခဲ့သည္။ သူမဖတ္ရန္သသၤကရိုက္ဘာသာစကားျဖင့္သမၼာက်မ္းတစ္အုပ္ရရွိခဲ့ပါသည္။ သူမနားမလည္သည့္အ တြက္ဖတ္ရွဳျခင္းမျပဳခဲ့ေခ်။ သုိ႔ရာတြင္သမၼာက်မ္းကိုသူမသိမ္းထားခဲ့၏။ ဟိႏိၵဴရွစတရပ္စ္(Shastras)က်မ္္းႏွင့္ အျခားအထြတ္အျမတ္ထားသည့္စာအုပ္မ်ားကုိနက္ရွဳိင္းစြာေလ့လာရာသူမစိတ္ေက်နပ္မႈမရျဖစ္ေနခဲ့သည္။ အေၾကာင္းမွာမိန္းမတစ္ဦးအတြက္ဘာသာေရးဆုိင္ရာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပးထားျခင္းမရွိေသာေၾကာင့္ေပတည္း။ ဘုရားသခင္ကိုတမ္းတဆာငတ္ေသာစိတ္သူမ၌တစ္ဆတစ္ဆတိုးပြားလာခဲ့သည္။သူမဘုိးေဘးမ်ား၏ ယံုၾကည္ ခ်က္အားလံုးကိုဆံုးရွဳံးခံလ်က္ သူမအသက္(၂၂)ႏွစ္အရြယ္ရႈဒရာအမ်ဳိးဘဂၤါလီ အမ်ဳိးသားတစ္ဦးႏွင့္ အိမ္ေထာင္ ျပဳခဲ့သည္။
ခရစ္ေတာ္ထံေတာ္သုိ႔ေျပာင္းလဲလာျခင္း
အက္ဆန္(Assam) ၿမိဳ႕၌ခင္ပြန္းျဖစ္သူႏွင့္ေနထို္င္စဥ္တေန႔သ၌ဘဂၤါလီဘာသာ စကာျဖင့္ေရးသားထား သည့္စာအုပ္ငယ္တစ္အုပ္ကိုေတြ႔မိၿပီးစိ္တ္၀င္စားမႈမ်ားစြာျဖင့္စတင္ဖတ္ရွဳခဲ့၏။ထို္စာအုပ္မွာရွင္လုကာ ခရစ္၀င္ က်မ္းျဖစ္၏။သူမထံသုိ႔ခရစ္ယာန္ သာသနာဆရာတစ္ဦးမွန္မွန္အလည္ အပတ္ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး က်မ္းစာရွိပံု၀တၳဳ မ်ားကိုေျပာျပခဲ့၏။ ခရစ္ယာန္ဘာသာကုိသူမေလ့လာျခင္း အတြက္သူမ၏ခင္ပြန္း ကႀကိဳက္ႏွစ္ သက္ျခင္း မရွိေခ်။
သူတုိ႔လက္ထပ္ၿပီး(၂)ႏွစ္အၾကာတြင္ခင္ပြန္းျဖစ္သူသည္၀မး္ေရာဂါျဖင့္ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီးရာမာဘုိ္င္ငယ္ ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္မုဆုိးမတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ရရွာသည္။မန္ႏိုရာမာ(Manorama) ဟူ၍သူမ၏အမည္တြင္သည့္သမီးေလး တစ္ဦးဖြားျမင္ခဲ့သည္။
ခင္ပြန္းကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ပူးနား(Poona)အရပ္သုိ႔သမီးကေလးႏွင့္ေရႊ႕ေျပာင္းခဲ့ၿပီးထို္အရပ္၌ခရစ္ယာန္ သာသနာျပဳဆရာမ်ားထံ၌သူမဆက္လက္ေလ့လာနားေထာင္ခဲ့သည္။
အဂၤလန္ျပည္
အိႏိၵယျပည္အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏အေရးကိစၥကိုခုခံကာကြယ္ရန္ရာမာဘုိ္င္သည္မိမိ၌ပညာေရးေလ့က်င့္မႈပိုမုိ လိုအပ္သည္ဟုစဥ္းစားမိသျဖင့္(၁၈၈၃)ခုႏွစ္၌သူမ၏သမီးေလးႏွင့္အတူအဂၤလန္ျပည္သုိ႔ထြက္ခြာသြားခဲ့၏။ အဂၤလန္ျပည္အသင္းေတာ္မွညီအစ္မအားျဖင့္ထို္တုိင္းျပည္သုိ႔၀င္ေရာက္ခြင့္ရခဲ့ၿပီးသူမႏွင့္ဆက္သြယ္ သူမ်ားအား ျဖင့္ခရစ္ယာန္ဘာသာ၏သြန္သင္ခ်က္မ်ားႏွင့္အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားကိုသူမေတြ႔ႀကံဳခံစားရသည္။
ေနရာေဒသအ သီးသီးရွိညီအစ္မမ်ား၏အိမ္မ်ားသို႔သူမသြားေရာက္လည္ပတ္ခဲ့ၿပီးသူတုိ႔၏လုပ္ငန္းမ်ား ကိုလည္းေတြ႔ျမင္ခဲ့သည္။ အဆင့္အတန္းနိမ့္က်ပ်က္စီးေနေသာအမ်ဴိးသမီး လုပ္ေဆာင္ေသာ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ သူ မအလြန္စိတ္၀င္စား အထင္ ႀကီးခဲ့သည္။ ထိုသူတို႔၏ အသက္တာထဲသုိ႔ခရစ္ေတာ္ ယူေဆာင္လာသည့္ေျပာင္းလဲျခင္းကုိ သူမေတြ႔ျမင္ခဲ့ၿပီး အိႏိၵယျပည္ရွိအမ်ဳိးသမီးမ်ားကိုလည္း ကိုယ္ေတာ္သာလွ်င္ေျပာင္းလဲေပးႏုိင္မည္ဟုသူမနားလည္ သေဘာေပါက္ခဲ့သည္။
အသက္တာေျပာင္းလဲျခင္း
ထိုသို႔ျဖင့္သူမ၏စိတ္ႏွလံုးသည္ခရစ္ေတာ္၏ဖက္သုိ႔စိတ္၀င္စားခဲ့သည္။ ဗတၱိဇံမဂၤလာ ခံယူကာ အဂၤလီကန္ အသင္းေတာ္၌ပါ၀င္ခဲ့သည္။သုိ႔ရာတြင္ခရစ္ေတာ္ကိုသူမ၏ကိုယ္ပိုင္ကယ္တင္ရွင္အေနျဖင့္ မသိရွိေသးေသာ ေၾကာင့္စိတ္ႏွလံုးသား၌ေက်နပ္အားရမႈမရွိေသးေခ်။ ထို႔ေနာက္သူမသည္အေမရိကန္ျပည္သို႔ခရီးထြက္ခဲ့ၿပီးေန ရာေဒသမ်ားစြာ၌သင္တန္းမ်ားပို႔ခ်သည္။ အိႏိၵယျပည္သို႔ျပန္လည္ေရာက္ရွိခ်ိန္၌သမၼာက်မ္းစာကိုစိတ္အားထက္ သန္စြာစတင္ဖတ္ရွဳခဲ့သည္။ “ခရစ္ယာန္ဘာသာတရားကိုသာေတြ႔ရွိခဲ့ၿပီး ခရစ္ယာန္ဘာသာတရား၏အသက္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာခရစ္ေတာ္ကိုမေတြ႔ရွိခဲ့ပါ”ဟုေနာင္အခ်ိန္ တြင္ျပန္ေျပာင္းေျပာခဲ့ဖူးသည္။ သူမ၏၀ိညာဥ္အသက္တာအတြက္ေက်နပ္အားရမႈမရွိခဲ့ေခ်။
ေနာက္ဆံုးတြင္ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အာျဖင့္သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္၏ဦးေဆာင္မႈ
ေၾကာင့္ခရစ္ေတာ္ကိုသူမ၏ကယ္တင္ရွင္အေနျဖင့္ေတြ႔ရွိကာကယ္တင္ျခင္းစိတ္ခ်မႈရရွိခဲ့သည္။
ရွာရဒ - ဆာဒန္
ခရစ္ေတာ္ကိုသိရွိျခင္းေၾကာင့္ရာမာဘို္င္၌ဘုရားသခင့္ေစကိုခံလုိစိတ္ႀကီးမားခဲ့၏။ သာသနာျပဳဆရာ ဂၽြန္ပက္တန္ႏွင့္ဟတ္စင္ေတလာတုိ႔အသက္တာမ်ားကသူမကိုလႊမ္းမိုးခဲ့ၿပီးလိုအပ္ခ်က္မ်ားအားလံုးအတြက္ ဘုရားသခင္အေပၚ ခိုလႈံကုိးစားလ်က္အိႏိၵယျပည္၌“ယံုၾကည္ျခင္းသာသနာျပဳလုပ္ငန္း”စတင္ခဲ့သည္။
အိႏိၵယမုဆိုးမမ်ားႏွင့္ကေလးသူငယ္မ်ားကိုအျပစ္ႏွင့္ရွက္ေၾကာက္ဖြယ္အသက္တာမွေရြးႏႈတ္ရန္/ ကယ္ဆယ္ရန္ႏွင့္ခရစ္ေတာ္ထံသို႔ပို႔ေဆာင္ရန္စိတ္ဆႏၵရွိခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပြန္းနား(Poona)အရပ္၌ကယ္ဆယ္ေရး ၇ိပ္သာ(အိမ္)တစ္လံုးတည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ထိုအိမ္ကိုဥာဏ္ပညာစုစးည္ရာအိမ္(Home of Wisdom)ဟူေသာ အဓိပၸာယ္ျဖင့္ “ရွာရဒ - ဆာဒန္” ဟုမည့္ေခၚခဲ့ၾကသည္။
မတရားညဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခံရသူမ်ား၊ အပယ္ခံလူတန္းစားမ်ားႏွင့္အစာငတမြတ္ေခါင္းပါးေနသူမ်ားအား လံုးကိုထိုအိမ္၌ႀကိဳဆုိလက္ခံခဲ့သည္။ ထိုအိမ္သို႔လာေ၇ာက္ခဲ့ၾကသည့္အမ်ဳိးသမီးမ်ားကိုမိမိတို႔ေျခေပၚမိမိတို႔ရပ္ တည္ႏိုင္မည့္စီးပြားေရးလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ရန္ႏွင့္ မိမိတုိ႔လက္ျဖင့္အလုပ္လုပ္ကုိင္ စားေသာက္ေနထို္င္ႏို္င္ ရန္သင္ ၾကားေပး၏။
အိမ္ေျခမဲ့အမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္အပယ္ခံလူတန္းစားမ်ားစြာတို႔ထိုအိမ္သို႔လာေရာက္ခဲ့ၾကၿပီးရာမာဘိုင္က သူတို႔ကိုသနားကရုဏာေမတၱာႏွင့္ႀကိဳဆိုလက္ခံခဲ့သည္။ သူတို႔အားလံုးသူမကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးၾကသည္။အေၾကာင္း
မွာသူမသည္သူတုိ႔မိခင္၊မိတ္ေဆြႏွင့္ဆရာမသဖြယ္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ေပတည္း။
ခ၇စ္ေတာ္ကိုသူတို႔လက္ခံရန္သူမအတင္းအဓမၼမတုိက္တြန္းခဲ့ေခ်။သို႔ရာတြင္သူမထံမွခရစ္ေတာ္အ
ေၾကာင္းၾကားနာရျခင္း၊သူမ၏ခ်စ္ေမတၱာႏွင့္အသက္တာတို႔ကိုျမင္ေတြ႔ေနရျခင္းအားျဖင့္သူတို႔ထဲမွ
အမ်ားစုသည္ခရစ္ေတာ္ကုိသူတုိ႔၏ ကယ္တင္ရွင္အျဖစ္ေတြ႔ရွိခဲ့ၾကသည္။
ဘုရား၀တ္ေက်ာင္းမ်ားတြင္အျပစ္ႏွင့္ဆင္းရဲဒုကၡ၏ေက်းကၽြန္ဘ၀၌မရုန္းထြက္ႏုိ္င္ၾကေသာအမ်ဳိးသမီး ႀကီးငယ္တုိ႔သည္မၾကာခဏဆုိသလုိပင္ရာမာဘုိင္အားျဖင့္ေရြးႏႈတ္ကယ္ဆယ္မႈခံစားၾကရ၏။ မ်ားစြာေသာသူတို႔ သည္ “ရွာရဒ - ဆာဒန္”အိမ္သို႔လာေရာက္ခဲ့ၾကသည္။
တစ္ႀကိမ္တြင္သူမသည္ဆင္းရဲသားခရီးသည္အေနျဖင့္ဟန္ေဆာင္ရုပ္ဖ်က္ကာ ဘရင္ဒါဘန္
(Brindaban)အရပ္သုိ႔သြားခဲ့၏။ထိုအရပ္၌ယဇ္ပုေရာဟိတ္မ်ာကအမ်ဴိးသမီးမ်ားစြာကိုအေစခံကၽြန္ သဖြယ္ထိန္းခ်ဳပ္ထား၏။ ထုိအမ်ဳိးသမီးမ်ားကိုဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနသည့္အသက္တာမီလြတ္ေျမာက္ရန္ထြက္ေျပးႏိုင္ခဲ့လွ်င္ “ရွာရဒန္ - ဆာဒန္”အရပ္သုိ႔လာေရာက္ႏိုင္ေၾကာင္းသူမေျပာျပခဲ့၏။
သူမသည္ရြာမ်ားသို႔ႏြားလွည္းျဖင့္ခရီၚျပဳကာတရားေဒသနာေဟာေျပာ၍ဆင္းရဲသူမ်ားအားအစားအစာ
ႏွင့္အ၀တ္အထည္ေ၀မွ်ရန္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေပလိမ့္မည္။ ဤအမႈေတာ္လုပ္ငန္းအတြက္လိုအပ္သမွ်ေထာက္ပံ့မႈရ ရန္ဘုရားသခင္ထံသူမမွီခိုအားထားခဲ့၏။ ဟိႏၵဴယဇ္ပုေရာဟိတ္မ်ားက သူမကိုဆန္႔က်င္မုန္းတီးခဲ့ၾကသည္။ အေၾကာင္းမွာ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ရွိအမ်ဳိးသမီးမ်ားစြာကိုေက်းကၽြန္ဘ၀မွသူမကလြတ္ေျမာက္ေစ ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။တစ္ႀကိမ္တြင္ဂူဂ်ရတ္(Gujarat)အ၇ပ္မွအမ်ဳိးသမီးငယ္တစ္ဦးသည္ ဆိုးညစ္ေသာယဇ္ပေရာဟိတ္မ်ား ထံမွထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ရန္ဘုံုေဘၿမိဳ႕ရွိေဆးရံုတစ္ရံုသုိ႔ေစလႊတ္ျခင္းခံရသည္။ သုိ႔ရာတြင္ယဇ္ပေရာဟိတ္ မ်ားကသူမကိုရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့ၿပီးသူတို႔ထံျပန္လာေစလိုၾကသည္။ ထိုအမ်ဳိးသမီးငယ္သည္သူတုိ႔ထံသြားရန္ျငင္းဆို ခဲ့သည္။ အေၾကာင္းမွာသူတုိ႔သည္သူမအားက်ာပြတ္ႏွင့္ရိုက္လိမ့္မည္ကိုစုိးရိမ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။သူမထြက္
ေျပးလြတ္ေျမာက္မႈမရွိေစရန္ေဆးရံုကိုေန႔ေရာညပါေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။ သို႔ရာတြင္သူမလြတ္ေျမာက္ေစရန္ ရာမာဘုိင္ကသူမ၏မိတ္ေဆြတစ္ဦးအားျဖင့္ကူညီခဲ့ၿပီး “ရွာရဒ - ဆာဒန္”သို႔သြားေရာက္ေစခဲ့၏။
ရာမာဘုိင္၏ေက်ာ္ၾကားမႈသည္ အိႏိၵယတစ္ႏုိင္ငံလံုးသာမက အျခားတုိင္းႏုိင္ငံမ်ားအထိျပန္႔ႏွံ႔ခဲ့၏။ “ဆာရိုဂ်ီနီ”ကဲ့သို႔ အိႏိၵယေခါင္းေဆာင္မ်ားကသူမအားအိႏိၵယျပည္၏ႀကီးျမတ္ေသာသမီးေတာ္တစ္ပါးအေနျဖင့္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ၾကသည္။ အျခားတုိင္းျပည္မွလူမ်ားကလည္းဆုေတာင္းေပးျခင္း၊ အလွဴေငြလွဴျခင္းျဖင့္သူမကုိ စတင္ကူညီခဲ့ၾကသည္။
မုကတီ (Mukti)
၇ာမာဘို္င္၏လုပ္ငန္းသည္ျပန္႔ႏွံ႔ခဲ့ၿပီးရွာရဒ - ဆာဒန္သို႔လာေရာက္သည့္အမ်ဳိးသမီးအားလံုးအတြက္အ ခန္းမရွိခဲ့ေခ်။ထို႔ေၾကာင့္ ပူနား(Poona)အရပ္အနီးရွိ ခက္ဂ်ဴန္(Khedgaon)အရပ္၌ေျမကြက္၀ယ္ၿပီး ရွာရဒ - ဆာဒန္ ႏွင့္ခပ္ဆင္ဆင္တူေသာအိမ္တစ္လံုးတည္ေဆာက္ခဲ့၏။ ထုိအိမ္ကို မုကတီ“ကယ္တင္ျခင္း” ဟုမည့္ ေခၚခဲ့သည္။
“မုကတီ”တည္ေထာင္ျခင္းႏွင့္ထိုအမႈေတာ္လုပ္ငန္းအတြက္ဘုရားသခင္ထံမ်ားစြာဆုေတာင္းခဲ့ၾက၏။ ဤအိမ္သို႔လာေရာက္သည့္အမ်ဴိးသမီးငယ္မ်ားကိုအသံုး၀င္မည့္လုပ္ငန္းမ်ားကိုသင္ၾကားေပး၏။ သုိ႔မွသာဤ အိမ္မွထြက္ခြာသြားသည့္အခါအလြယ္တကူအလုပ္အကိုင္ရွာေဖြေတြ႔ရွိႏိုင္မည္။ အမ်ားစုမွာ သူနာျပဳမ်ား၊ ရက္ကန္းယက္သူမ်ား၊ ဥယ်ာဥ္ၿခံေျမစိုက္ပ်ဳိးသူမ်ား၊ က်မ္းစာသင္ဆရာမ်ားႏွင့္ အိမ္ရွင္မမ်ားျဖစ္သြားၾက သည္။ အမ်ဳိးသမီးငယ္တစ္ဦးဦးက အသက္တာသစ္ကုိအစျပဳရန္“မုကတီ”မွထြက္ခြာသြားတိုင္း၊ သူမေနရာအတြက္အ စား၀င္ေရာက္လာသူရွိစၿမဲျဖစ္၏။
အိႏိၵယျပည္အလယ္ပိုင္း၌အစာငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈေဘးအႏၱ၇ာယ္က်ေ၇ာက္ၿပီးလူမ်ားစြာေသဆံုးခဲ့ရ၏။ ရာမာဘုိင္ကိုယ္တုိင္အစာငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈဒဏ္ခံစားခဲ့ရေသာေန႔ရက္မ်ားကုိသတိ၇ၿပီး ထိုဒုကၡသည္မ်ားအား ကူညီမစရန္တစ္စံုတစ္ရာျပဳလုပ္ဖို္႔ဆႏၵရွိခဲ့၏။ အကူအညီလိုအပ္ေနသည့္အမ်ဳိးသမီးဦးေရမွာ(၃၀၀)ရွိ၏။ သို႔ရာ တြင္သူမဘာလုပ္ႏိုင္မည္နည္း။မူကတီ၌လူျပည့္လွ်ံေနၿပီးသားျဖစ္၏။ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကိုသူမေရးသားၿပီး စတင္ ဆုေတာင္းခဲ့၏။ မၾကာမွသူမ၏စာကိုဖတ္ၿပီးခရစ္ယာန္မ်ားကစတင္ကူညီေပးခဲ့၏။ ထိုအမ်ဳိးသမီးမ်ားကိုကူညီရန္ လုံေလာက္ေသာေငြေၾကးရွိခဲ့၏။
ေကာင္းစြာျပဳခဲ့ၿပီ
၇ာမာဘုိင္သည္ခရစ္ေတာ္အတြက္အၿမဲတမ္းမအားမလပ္လုပ္ေဆာင္ခဲ့သူျဖစ္၏။ သူမသည္မၾကာခဏ ခရီးလွည့္လည္ၿပီးသြန္သင္ျခင္း၊ ေဟာေျပာျခင္းျပဳခဲ့၏။ မာရတီ(Marathi)ဘာသာျပန္စကားျဖင့္သီခ်င္းမ်ား၊ ဓမၼ ေတးမ်ားကိုပင္သူမေရးစပ္ခဲ့၏။ ႏွိမ့္ခ်စြာအစျပဳခဲ့ရာမွခုိကိုးရာမဲ့အိမ္(၂)အိမ္တြင္ေနထိုင္သူမ်ားျပား လာခဲ့ေသာ ေၾကာင့္ “မုကတီ”တစ္အိမ္တည္းတြင္ပင္အမ်ဳိးသမီးငယ္မ်ားႏွင့္အမ်ဳိးသမီးဘကီးမ်ား(၂၀၀၀)နီးပါးရွိခဲ့၏။ ရာမာဘုိင္ကိုကူညီေထာက္ပံံ့ေပးမည္လက္ေထာက္ဆရာ/ဆရာမမ်ားတစ္ရာေက်ာ္ခန္႔ရွိခဲ့၏။
ေနာက္ဆံုး(၁၉၂၂)ခုႏွစ္တြင္ပန္ဒီတာရာမာဘိုင္သည္သခင္ဘုရား၏“ေကာင္းစြာျပဳခဲ့ၿပီ”ဟူေသာ အသံ ေတာ္ကိုၾကားကာထာ)ရဆုလာဒ္သရဖူယူရန္သြားခဲ့ေပသည္။သို႔ရာတြင္သူမ၏အမႈေတာ္လုပ္ငန္းမွာ ဆက္လက္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲခဲ့၏။ယေန႔တိုင္“မူကတီ”သာသနာျပဳလုပ္ငန္းသည္အိုးမဲ့အိမ္မဲ့သူမ်ားႏွင့္ အပယ္ခံလူတန္းစားမ်ားအတြက္ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းတစ္ေနရာအျဖစ္ဆက္လက္တည္ရွိကာ ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာသူတုိ႔သည္ေက်နပ္ အားရမႈရွိေသာအသံုး၀င္ေသာအသက္တာကိုထုိေနရာ၌ေတြ႔ၾကသည္။
ကုိယ္ေတာ္တစ္ဖန္ျပန္ႀကြလာေတာ္မူေသာအခ်ိန္၌ခရစ္ေတာ္ကိုယံုၾကည္သူတုို႔သည္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ ၾကမည္။ရာမာဘိုင္ကမိမိအသက္တာကိုေပးလွဴအနစ္နာခံကာလုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ၀မ္းေျမာက္ေပ်ာ္ရႊင္ မႈ ရခဲ့သည္။ အမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ခေလးသူငယ္မ်ားလည္းရွင္ျပန္ထေျမာက္လာၾကေသာသူမအား“မဂၤလာရွိ ေသာသူ” ဟုေခၚၾကေပမည္။
ရာမာဘုိင္၏ေအာင္ျမင္မႈႏွင့္သူမ၏အမႈေတာ္လုပ္ငန္းကလူမ်ားစြာကိုအံ့ၾသေစခဲ့၏။ ဤကဲ့သုိ႔ဘယ္လို ျဖစ္ႏို္င္ခဲ့ပါသနည္း။မိမိလူတုိ႔ကအပယ္ခံဇာတ္နိမ့္လူတန္းစားတစ္ဦးအျဖစ္ျပဳမူ ဆက္ဆံခံရၿပီးအားအင္ခ်ည့္နဲ႔ေန ေသာ“ဘရာမင္”အမ်ဳိးမုဆုိးမတစ္ဦးကဘုရားသခင္ႏွင့္လူ႔ေဘာင္ အသုိင္းအ၀ုိင္းအတြက္ဤမွ်ေဆာက္လုပ္ႏိုင္ ျခင္းမွာအဘယ္သုိ႔လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သနည္း။ လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္မွာသူမ၏အသက္တာကိုခရစ္ေတာ္ဘု ရားလက္ေတာ္ထဲလံုး၀ဆက္ကပ္အပ္ႏွံလိုက္ေသာအခါကုိယ္ေတာ္ ကအသံုးျပဳေတာ္ မူခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါ သည္။ ကိုယ္ေတာ္၏ခြန္အားျဖင့္စြမ္းႏိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ရာမာဘိုင္က.... “ကၽြႏု္ပ္အတြက္ဘုရားသခင္လုပ္ေဆာင္ေပးသမွ်ကိုသင့္အတြက္လည္းကိုယ္ေတာ္လုပ္ ေဆာင္ေပးေတာ္ မူႏုိင္ပါတယ္”ဟုေျပာေလ့ရွိသည္။
“အသက္တာဟာတစ္ခုတည္းပါ၊ မၾကာမီေပ်ာက္ကြယ္မွာ”
“ခရစ္ေတာ္အတြက္လုပ္ေဆာင္တဲ့အရာသာတည္ၿမဲဧကန္ပါ”
blog.shwecanaan.com