ယောဘဝတ္ထု - JOB
Reshare #9Dan Unicode & Zawgyi
၁။နိဒါန်း
ပညာနှင့်ဆိုင်သောကျမ်းများတွင် ယောဘဝတ္ထုပါဝင်သည်။ ပညာဒေသနာနှင့်ဆိုင်၍ ရှေးက္ကသရေလလူတို့ ရေးသားချက်များမှာ အခြားရေးသားချက်များနှင့် ကွဲပြားခြားကြောင်းသိကြသည်။ အခြားသောဘာသာရေးလမ်း ညွန်သူများ၊ခေါင်ဆောင်များနှင့်ဒေသနာဆရာများကွဲပြားသည်။ ပညာသွန်သင်သောဆရာများမှာ ယဇ်ပုရော ဟိတ်များကဲ့သို့ ဥပဒေ သင်ပြသူများမဟုတ် သကဲ့သို့ ဘုရားသခင်ဗျာဒိတ်တော် ယးဆောင်လာသော ပရောဖက်များလည်း မဟုတ်ကြပေ။ အသက်တာ၌ လက်တွေ့ကျသော အရောကိစ္စများကိုသာ ရှုမြင်တတ်ပြီး၊ ဘုရားသခင်ကိုကြောက်ရွံ့ကာ ပညတတ်တော်များကိုသိခြင်းကြောင့် အသက်တာအတွက် အကြံဉာဏ်များပေး ကြသည်။ မိမိတို့အတွေ့အကြုံများအပေါ် မူတည်၍ပိုင်းခြားဝေဖန်တတ်သော ဉာဏ်နင့် ညွှန်ကြာူမှုများ ပေးနိုင် ခဲ့သည်။ အချို့အခါများ၌ အသက်တာအတွက် ပဟေဠိများ စူးစမ်းရာတွင် ယေဘုရအားဖြင့် လက်ခံထားရှိသော အယးအဆများအား တွေ့ကြုံရရှိခဲ့သော အချက်အလက်များက ဆန့်ကျင်ကြောင်းတွေ့ရသည်။ သုတ္တံကျမ်းမှာ အတွေ့အကြုံပေါ်းမူတည်၍ သင်ကြားပေးခြင်းဖြစ်ပြီး၊ ယောဘဝတ္ထုက ဒုတိယ ဥပမာမျိုးဖြစ်သည်။
၂။ ကျမ်းတွင်ပါဝင်သည့် အကြောင်းအရာအကျဉ်းချုပ်
ဘုရားသခင်အား စာတန်၏ စိန်ခေါ်မှုနှင့် ယောဘအပေါ် တိုက်ခိုက်မှုများဖြင့် ယောဘဝတ္ထုကို အစပြုခဲ့ သည်(၁း၁-၂း-၁၃)။အဆုံးတတ်ဖော်ပြချက်များမှအပ အခြားအပိုင်းများကိုကဗျာအင်္လကာအဖြစ် ရေးသားသည်။ ယောဘ၏ ညည်းတွားချက်(၃း၁-၂၆)၊ယောဘနှင့် သူ၏မိတ်ဆွေသုံးဦးငြင်းခုံပြောဆိုချက်များဖြင့် စတင်ခဲ့သည်။ ယောဘ ဝေဒနာခဲစားရခြင်းမှာ အပြစ်များကြောင့်ဖြစ်၍၊ ယောဘ နောင်တရပါက ကျန်းမာခြင်းနှင့် ဥစ္စာပစ္စည်း ကြွယ်ဝမှု ပြန်လည်ရရှိမည်ဟု မိတ်ဆွဧလိဖတိက ပြောသည်(၄း၁-၅း၂၇)။ ဧလိဖက်၏ စွပ်စွဲမှုများအား ယောဘပယ်ချပြီး၊ မိမိမတရားခံရသည့် ဝေဒနာများအတွက် ဘုရားသခင်ထံ ညည်းညူသည်(၆း၁-ရး၂၁)။ ထို့နောက် ဗိလဒဒ်ကလည်း အကြင်နာကင်းမဲ့စွာဖြင့် ထပ်မံသတိပေးပြီး ထိုသို့ဖြစ်ရန် ထိုက်တန်ကြောင်း ထောက်ပြခဲ့သည်။ ထုံးတမ်းစဉ်လာသင်ကြားမှုများ အရေးပါအရာရောက်ကြောင်း အလေးအနက်ပြုခဲ့သည်( ၈း၁-၂၂)။ ထိုအချက်ကို တုံ့ပြန်သည့်အနေဖြင့် မတရာခံသော ဒုက္ခဝေဒနာများ ယောဘ ညည်းညူးပြန်သည်(၉း ၁-၁၀း၂၂)။ မိတ်ဆွေသုံးဦးအနက် အတွေးအခေါ်အနိမ့်ဆုံးနှင့် ဒေါသအကြီးဆုံး ဇောဖ၏ နောက်ဆုံးတိုက်ခိုက် ခြင်းအပေါ်(၁၁း၁-၂၀) ယောဘက ရှည်လျားပြီး နားလည်စေသည့် စကားလုံးများနှင့် ပြန်လည်ချေပခဲ့သည်( ၁၂း၁-၁၄း၂၂)။
ဒုတိယအကြိမ်း ငြင်းခုံမျုတွင်လည်း ပထမအစီအစဉ်အတိုင်းဖြစ်သည်။ ဧလိဖက်က ပြောဆိုပြိး ယောဘက တုံ့ပြန်သည်(၁၅း၁-၁ရး၁၁၆)။ ဗိလဒဒ် ပြောဆိုပြန်ရာ ယောဘပြန်လာ်ချေပခဲ့ပြန်သည်(၁၈း၁-၁၉း၂၉)။ ထို့နောက် ဇောဖာအား ယောဘပြန်လည်ချေပသည်(၂၀း၁-၂၁း၃၄)။ တတိယအကြိမ်တွင်လည်း စတင်ပြောဆို သူ ဧလိဖက်အား ယောဘပြန်လည်ဖြေရှင်းသည်(၂၂း၁-၂၄း၂၅)။ ဗိလဒဒ်၏ ပြောဆိုချက်အနည်းငယ်ကို ယေဘတုံ့ပြန်သည်(၂၅း၁-၂၆း၁၄)။ သို့သော် ဇောဖောကို လုံးဝမပြောခဲ့ပေ။ မိမိ၏ အခြေမနေအကျဉ်းချုပ်ကို သာ ယောဘ စတင်ပြောဆိုခဲ့သည်(၂ရး၁-၄၁း၄၀)။ ထိုငြင်းခုန်မှုများကို ဧလိဟုအမည်ရှိ လူငယ်တစ်ဦးက တိတ်ဆိတ်စွာနားထောင်ပြိး စတင်ပြောဆိုရန်ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ ယောဘအား မိမိ၏မိတ်ဆွေများက ပြစ်များခြင်း ကို ထင်ရှားသိသာစေရန် မဖော်ထုတ်နိုင်ခြင်းအပေါ် ဒေါသထွက်လာပြီး ယောဘအား အခြားနည်းဖြင့် မိမိကိုယ် တိုင် ငြင်းချက်ထုတ်မည်ဟု အခိုင်အမာ ပြောဆိုပြန်သည်။ သို့သော် အခြားသုံးဥိးထက် ပို၍မပြောဆိုနိုင်ခဲ့ပေ( ၃၂း၁-၃ရး၂၄)။ ယောဘအား မုန်တိုင်းပြင်းထန်စွာကျရောက်သကဲ့သို့ ဘုရားသခင်ကိုယ်တိုင် စကားပြောသည်။ ယောဘအား ဘုရားသခင် သတိပေးသည်မှာ အရာခပ်သိမ်းအား မိမိ၏ဉာဏ်တော်နှင့် အုပ်ချုပ်ခဲ့ကြောင်းနှင့် အနန္တတန်ခိုးရှင်၏နေရာကိုယူပြီး စကြဝဋ္ဌာတစ်ခုလုံး၏ စာရိတ္တအစီအစဉ်အား အုပ်ချုပ်ရန် စိန်ခေါ်ခဲ့သည်(၃၈း ၁-၄၁း၃၄)။ ဘုရားသခင်၏ စိန်ခေါ်မျုကို ယောဘ လက်မခံနိုင်ခဲ့ပေ။ မိမိအပေါ် ဘုရားသခင်အောင်မြင်ခဲ့ခြင်းကို ယောဘသတိပြုမိသည်။ ဘုရားသခင်၏အလိုတော်ကို ဝန်ခံပြီးနောက်ငြိမ်သက်ခြင်းကို ယောဘရသည်(၄၂း၁-၆)။ ထို့နောက် ယောဘအား နှစ်သက်သဘောကျတော်မူကြောင်း ဖော်ပြတော်မူခဲ့သည်(၄၂း၇-၁၇)။
၃။ကျမ်းအား နားလည်ခြင်း
ယောဘဝတ္ထုကို မည်သူက၊မည်သည့်အချိန်၌ ရေးသားခဲ့ကြောင်း မသိရပေ။ ထျုကျမ်း၌ပါသော အဓိက ပုဂ္ဂိုလ်၏အမည်ကို အစွဲပြု၍ မှည့်ခေါ်ခြင်ဖြစ်သည်။ ယောဘသည် ချမ်းသာကြွယ်ဝပြီး သိမြင်နားလည်လွယ်သူ၊ ဘုရားသခင်အား ကြောက်ရွံ့သူဖြစ်ပြီး ပါလတိနပြည်၏အရှေ့ဘက် ဥဇပြည်တွင်နေထိုင်သူဖြစ်သည်။ ကြီးစွာ သောဆင်းရဲဒုက္ခအကြိမ်ကြိမ်ကျရောက်ပြီး မိမိ၏ဥစ္စာပစ္စည်းများ၊ မိသားစုများ ဆုံးရှုံးဖျက်ဆီးခြင်းနှင့် ရောဂါဆိုးစွဲကပ်လာသောအခါ သူ၏မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းများက သူ့အပြစ်များကြောင့်ဟု စွပ်စွဲကြသည်။ လူအ များလက်ခံသော ရှးထုံးစဉ်လာဖြစ်သော်လည်း၊ ဤအချက်ကျု ယောဘငြင်းဆိုခဲ့သည်။ မိမိမပြည့်စုံကြောင်း ယောဘသိသည်။ သို့သော် ခုံးတမ်းစဉ်လာအယူအဆများအားလုံးအတွက် အဖြေမရှိကြောင်းလည်း သိသည်။ ရှည်လျား၍၊ ခါးသီးသော ငြင်းခုံမှုများမှာ ကျမ်းတစ်ဆောင်လုံး၌ တွေ့ရှိရပါသည်။
သို့သော် ယောဘနှင့် သူ၏မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းများမသျသည့်အချက်ကို ဖတ်ရှုသူတိုသိကြသည်။ထိုအ ချက်မှာ ဘုရားသခင်ထံမှ အကျိုးအမြတ်များရခြင်းကြောင့်သာ လူတို့ဘုရားဝတ်ပြုကြောင်း၊ ဘုရားသခင်အား အစေခံခြင်းဖြစ်ကြောင်း စာတန်မာရ်နတ်က စွပ်စွဲပြောဆိုသည်။ အကယ်၍ ခက်ခဲမှုများနှင့် ဒုက္ခဝေဒနာခံစားရ လျင် ဘုရားသခင်အား ကျိန်ဆဲကြမည်ဟု စာတန်ယူဆသည်(၁း၉-၁၁၊၂း၄-၅)။ယောဘ၏ စစ်မှန်သောယုံကြည် ခြင်းကို သက်သေထူရန်နှင ဘုရားသခင်နှင် အတွေ့အကြုံ ပို၍ ရင့်ကျက်လာရန် ယောဘ အပေါ်သို့ ဒုက္ခဝေဒနာများ ဘုရားသခင်ကျရောက်စေခဲ့သည်။ ယောဘ ခံစားရသော ဒုက္ခဆင်းရဲခြင်းများမှာ သူ့မပေါ် ဘုရားသခင်၏ အပြစ်စီရင်ခြင်းများမဟုတ်ဘဲ ယောဘအပေါ် ဘုရားသခင်၏ ယုံကြည်မှုအပြည့်အဝရှိကြောင်း ပြသခြင်းသာဖြစ်သည်(၁း၈၊၂း၃)။မျှသမှုမရှိသည့် စွပ်စွဲချက်များကို ယောဘ၏ မျတ်ဆွေများက ဆက်တိုက်ပြော ဆိုကြသည်။သူတို့အပေါ် ယောဘ ခံနိုင်စွမ်း တဖြည်းဖြည်းလျှော့ပါးလာပါသည်။စိတ်ပျက်မှုများကြောင့် မိမိ၏တစ်ခုတည်းသော မျော်လင့်ရာ ဘုရားသခင်အား ပြင်းထနစွာတုံ့ပြန်သည် အထိတွန်းပို့ခဲ့သည်။ထိုသို့ ဆန့် ကျင်ပြောဆိုရာတွင် ကြမ်းတမ်းသောစကားများ ယေဘသုံးခြင်းအတွက် အပြစ်ရှိသော်လည်း တရားမျှတသူထံ ပြောဆိုခြင်းဖြစ်သည်(ရး၁၁-၂၁၊၁၃း၁၃-၁၈၊၁၄း၁၃-၁၇၊၁ရး၃-၄)။နောက်ဆုံး၌ မိမိမေးခွန်းများ၏ အဖြေအပြည့် အစုံရခြင်းကြောင့် မဟုတ်ဘဲ မိမိမြည်တမ်းခဲ့သည့် ဘုရားရှင်နှင့်တွေ့ဆုံရခြင်းအတွက် ယောဘကျေနပ်သည်။ မည်သူ့ကိုမျှ ရှင်းလင်းချက်ပေးရန်မဟုတ်သောကြာင့် ယောဘ၏ ဆင်းရဲဒုက္ခခံရခြင်းများအတွက်လည်း ဘုရား သခင်က ဖြေရှင်းချက်ပေးတော်မမူခဲ့ပေ။သို့သော် ယောဘကျေနပ်မှုရရှိခဲ့သည်။ဖြစ်ပျက်သမျှ အမူကိစ္စခပ်သိမ်း အပေါ် လူတို့မမြင်နိုင်သော ဘုရားသခင်က အဏွမ်းတန်ခိုးနှင့် ဉာဏ်တော်အနန္တအားဖြင့် အုပ်စိုးခြင်းဖြစ်သည်။
၄။ နိဂုံး
ကြီးလေးသောအပြစ်ကျူးလွန်သည်ဟု ယောဘအပေါ် စွပ်စွဲသော မိတိဆွေများ မှားယွင်းကြာင်း ဘုရား သခင်ကြေညာခဲ့သည်(၄၂း၇)။ထို့နောက် ဆင်းရဲဒုကဃဝေဒနာခံရခြင်းမှာကိုယ်တိုင်အပြစ် ကျူးလွန်ခြင်း ကြောင့်ဟု ခံယူခဲ့သော လူများ၏ ယူဆချက်မှားကြောင်းလည်း ပြသတော်မှူခဲ့သည်။ထို့ပြင် ဘုရားသခင်ထံမှ မိမိတို့လိုရာရခြင်းကြောင့်သာ ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်ခြင်းဟု စာတန်၏စွပ်စွဲချက် မှားယွင်းကြောင်း ဘုရားသခင်ပြသခဲ့သည်။မိမိတွင်ရှိသမျှအရာအလုံးစုံ ယောဘ ဆုံးရှိုးခဲ့သော်လည်း ဘုရားသခင်အပေါ် ဖြောင့်မတ်တည်ကြည်ခဲ့သည်။ထို့ကြောင့် ယခုတွင် ယလင်ကရရှိခဲ့သည့် ကောင်းချီးမင်္ဂလာထက် သာ၍များပြား လှသော ကောင်းချီးမင်္ဂလာများကို ဘုရားသခင်ပေးသနားတော်မူခဲ့သည်(၄၂း၁၀)။
May God Bless You All.
သမ္မာကျမ်းစာ၏ အမွေအနှစ်များ
ေယာဘဝတၳဳ - JOB
Reshare #9Dan Unicode & Zawgyi
၁။နိဒါန္း
ပညာနွင့္ဆိုင္ေသာက်မ္းမ်ားတြင္ ေယာဘဝတၳဳပါဝင္သည္။ ပညာေဒသနာနွင့္ဆိုင္၍ ေရွးကၠသေရလလူတို႔ ေရးသားခ်က္မ်ားမွာ အျခားေရးသားခ်က္မ်ားနွင့္ ကြဲျပားျခားေၾကာင္းသိၾကသည္။ အျခားေသာဘာသာေရးလမ္း ညြန္သူမ်ား၊ေခါင္ေဆာင္မ်ားနွင့္ေဒသနာဆရာမ်ားကြဲျပားသည္။ ပညာသြန္သင္ေသာဆရာမ်ားမွာ ယဇ္ပုေရာ ဟိတ္မ်ားကဲ့သို႔ ဥပေဒ သင္ျပသူမ်ားမဟုတ္ သကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ ယးေဆာင္လာေသာ ပေရာဖက္မ်ားလည္း မဟုတ္ၾကေပ။ အသက္တာ၌ လက္ေတြ႕က်ေသာ အေ၇ာကိစၥမ်ားကိုသာ ရွုျမင္တတ္ျပီး၊ ဘုရားသခင္ကိုေၾကာက္ရြံ႕ကာ ပညတတ္ေတာ္မ်ားကိုသိျခင္းေၾကာင့္ အသက္တာအတြက္ အၾကံဥာဏ္မ်ားေပး ၾကသည္။ မိမိတို႔အေတြ႕အၾကံဳမ်ားအေပၚ မူတည္၍ပိုင္းျခားေဝဖန္တတ္ေသာ ဥာဏ္နင့္ ညႊန္ၾကာူမွုမ်ား ေပးနိုင္ ခဲ့သည္။ အခ်ိဳ႕အခါမ်ား၌ အသက္တာအတြက္ ပေဟဠိမ်ား စူးစမ္းရာတြင္ ေယဘုရအားျဖင့္ လက္ခံထားရွိေသာ အယးအဆမ်ားအား ေတြ႔ၾကံဳရရွိခဲ့ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားက ဆန္႔က်င္ေၾကာင္းေတြ႔ရသည္။ သုတၱံက်မ္းမွာ အေတြ႔အၾကံဳေပၚးမူတည္၍ သင္ၾကားေပးျခင္းျဖစ္ျပီး၊ ေယာဘဝတၳဳက ဒုတိယ ဥပမာမ်ိဳးျဖစ္သည္။
၂။ က်မ္းတြင္ပါဝင္သည့္ အေၾကာင္းအရာအက်ဥ္းခ်ုပ္
ဘုရားသခင္အား စာတန္၏ စိန္ေခၚမွုနွင့္ ေယာဘအေပၚ တိုက္ခိုက္မွုမ်ားျဖင့္ ေယာဘဝတၳဳကို အစျပဳခဲ့ သည္(၁း၁-၂း-၁၃)။အဆံုးတတ္ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားမွအပ အျခားအပိုင္းမ်ားကိုကဗ်ာအလၤကာအျဖစ္ ေရးသားသည္။ ေယာဘ၏ ညည္းတြားခ်က္(၃း၁-၂၆)၊ေယာဘနွင့္ သူ၏မိတ္ေဆြသံုးဦးျငင္းခံုေျပာဆိုခ်က္မ်ားျဖင့္ စတင္ခဲ့သည္။ ေယာဘ ေဝဒနာခဲစားရျခင္းမွာ အျပစ္မ်ားေၾကာင့္ျဖစ္၍၊ ေယာဘ ေနာင္တရပါက က်န္းမာျခင္းနွင့္ ဥစၥာပစၥည္း ၾကြယ္ဝမွု ျပန္လည္ရရွိမည္ဟု မိတ္ဆြဧလိဖတိက ေျပာသည္(၄း၁-၅း၂၇)။ ဧလိဖက္၏ စြပ္စြဲမွုမ်ားအား ေယာဘပယ္ခ်ျပီး၊ မိမိမတရားခံရသည့္ ေဝဒနာမ်ားအတြက္ ဘုရားသခင္ထံ ညည္းညဴသည္(၆း၁-၇း၂၁)။ ထို႔ေနာက္ ဗိလဒဒ္ကလည္း အၾကင္နာကင္းမဲ့စြာျဖင့္ ထပ္မံသတိေပးျပီး ထိုသို႔ျဖစ္ရန္ ထိုက္တန္ေၾကာင္း ေထာက္ျပခဲ့သည္။ ထံုးတမ္းစဥ္လာသင္ၾကားမွုမ်ား အေရးပါအရာေရာက္ေၾကာင္း အေလးအနက္ျပဳခဲ့သည္( ၈း၁-၂၂)။ ထိုအခ်က္ကို တံု႔ျပန္သည့္အေနျဖင့္ မတရာခံေသာ ဒုကၡေဝဒနာမ်ား ေယာဘ ညည္းညဴးျပန္သည္(၉း ၁-၁၀း၂၂)။ မိတ္ေဆြသံုးဦးအနက္ အေတြးအေခၚအနိမ့္ဆံုးနွင့္ ေဒါသအၾကီးဆံုး ေဇာဖ၏ ေနာက္ဆံုးတိုက္ခိုက္ ျခင္းအေပၚ(၁၁း၁-၂၀) ေယာဘက ရွည္လ်ားျပီး နားလည္ေစသည့္ စကားလံုးမ်ားနွင့္ ျပန္လည္ေခ်ပခဲ့သည္( ၁၂း၁-၁၄း၂၂)။
ဒုတိယအၾကိမ္း ျငင္းခံုမ်ုတြင္လည္း ပထမအစီအစဥ္အတိုင္းျဖစ္သည္။ ဧလိဖက္က ေျပာဆိုျပိး ေယာဘက တံု႔ျပန္သည္(၁၅း၁-၁၇း၁၁၆)။ ဗိလဒဒ္ ေျပာဆိုျပန္ရာ ေယာဘျပန္လာ္ေခ်ပခဲ့ျပန္သည္(၁၈း၁-၁၉း၂၉)။ ထို႔ေနာက္ ေဇာဖာအား ေယာဘျပန္လည္ေခ်ပသည္(၂၀း၁-၂၁း၃၄)။ တတိယအၾကိမ္တြင္လည္း စတင္ေျပာဆို သူ ဧလိဖက္အား ေယာဘျပန္လည္ေျဖရွင္းသည္(၂၂း၁-၂၄း၂၅)။ ဗိလဒဒ္၏ ေျပာဆိုခ်က္အနည္းငယ္ကို ေယဘတံု႔ျပန္သည္(၂၅း၁-၂၆း၁၄)။ သို႔ေသာ္ ေဇာေဖာကို လံုးဝမေျပာခဲ့ေပ။ မိမိ၏ အေျခမေနအက်ဥ္းခ်ဳပ္ကို သာ ေယာဘ စတင္ေျပာဆိုခဲ့သည္(၂၇း၁-၄၁း၄၀)။ ထိုျငင္းခုန္မွုမ်ားကို ဧလိဟုအမည္ရွိ လူငယ္တစ္ဦးက တိတ္ဆိတ္စြာနားေထာင္ျပိး စတင္ေျပာဆိုရန္ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္။ ေယာဘအား မိမိ၏မိတ္ေဆြမ်ားက ျပစ္မ်ားျခင္း ကို ထင္ရွားသိသာေစရန္ မေဖာ္ထုတ္နိုင္ျခင္းအေပၚ ေဒါသထြက္လာျပီး ေယာဘအား အျခားနည္းျဖင့္ မိမိကိုယ္ တိုင္ ျငင္းခ်က္ထုတ္မည္ဟု အခိုင္အမာ ေျပာဆိုျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ အျခားသံုးဥိးထက္ ပို၍မေျပာဆိုနိုင္ခဲ့ေပ( ၃၂း၁-၃၇း၂၄)။ ေယာဘအား မုန္တိုင္းျပင္းထန္စြာက်ေရာက္သကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္ကိုယ္တိုင္ စကားေျပာသည္။ ေယာဘအား ဘုရားသခင္ သတိေပးသည္မွာ အရာခပ္သိမ္းအား မိမိ၏ဥာဏ္ေတာ္နွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေၾကာင္းနွင့္ အနႏၱတန္ခိုးရွင္၏ေနရာကိုယူျပီး စၾကဝ႒ာတစ္ခုလံုး၏ စာရိတၱအစီအစဥ္အား အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ စိန္ေခၚခဲ့သည္(၃၈း ၁-၄၁း၃၄)။ ဘုရားသခင္၏ စိန္ေခၚမ်ုကို ေယာဘ လက္မခံနိုင္ခဲ့ေပ။ မိမိအေပၚ ဘုရားသခင္ေအာင္ျမင္ခဲ့ျခင္းကို ေယာဘသတိျပဳမိသည္။ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ကို ဝန္ခံျပီးေနာက္ျငိမ္သက္ျခင္းကို ေယာဘရသည္(၄၂း၁-၆)။ ထို႔ေနာက္ ေယာဘအား နွစ္သက္သေဘာက်ေတာ္မူေၾကာင္း ေဖာ္ျပေတာ္မူခဲ့သည္(၄၂း၇-၁၇)။
၃။က်မ္းအား နားလည္ျခင္း
ေယာဘဝတၳဳကို မည္သူက၊မည္သည့္အခ်ိန္၌ ေရးသားခဲ့ေၾကာင္း မသိရေပ။ ထ်ုက်မ္း၌ပါေသာ အဓိက ပုဂၢိဳလ္၏အမည္ကိို အစြဲျပဳ၍ မွည့္ေခၚျခင္ျဖစ္သည္။ ေယာဘသည္ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝျပီး သိျမင္နားလည္လြယ္သူ၊ ဘုရားသခင္အား ေၾကာက္ရြံ႕သူျဖစ္ျပီး ပါလတိနျပည္၏အေရွ့ဘက္ ဥဇျပည္တြင္ေနထိုင္သူျဖစ္သည္။ ၾကီးစြာ ေသာဆင္းရဲဒုကၡအၾကိမ္ၾကိမ္က်ေရာက္ျပီး မိမိ၏ဥစၥာပစၥည္းမ်ား၊ မိသားစုမ်ား ဆံုးရွံုးဖ်က္ဆီးျခင္းနွင့္ ေရာဂါဆိုးစြဲကပ္လာေသာအခါ သူ၏မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားက သူ႔အျပစ္မ်ားေၾကာင့္ဟု စြပ္စြဲၾကသည္။ လူအ မ်ားလက္ခံေသာ ရွးထံုးစဥ္လာျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ဤအခ်က္က်ု ေယာဘျငင္းဆိုခဲ့သည္။ မိမိမျပည့္စံုေၾကာင္း ေယာဘသိသည္။ သို႔ေသာ္ ခံုးတမ္းစဥ္လာအယူအဆမ်ားအားလံုးအတြက္ အေျဖမရွိေၾကာင္းလည္း သိသည္။ ရွည္လ်ား၍၊ ခါးသီးေသာ ျငင္းခံုမွုမ်ားမွာ က်မ္းတစ္ေဆာင္လံုး၌ ေတြ႔ရွိရပါသည္။
သို႔ေသာ္ ေယာဘနွင့္ သူ၏မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားမသ်သည့္အခ်က္ကို ဖတ္ရွုသူတိုသိၾကသည္။ထိုအ ခ်က္မွာ ဘုရားသခင္ထံမွ အက်ိဳးအျမတ္မ်ားရျခင္းေၾကာင့္သာ လူတို႔ဘုရားဝတ္ျပဳေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္အား အေစခံျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း စာတန္မာရ္နတ္က စြပ္စြဲေျပာဆိုသည္။ အကယ္၍ ခက္ခဲမွုမ်ားနွင့္ ဒုကၡေဝဒနာခံစားရ လ်င္ ဘုရားသခင္အား က်ိန္ဆဲၾကမည္ဟု စာတန္ယူဆသည္(၁း၉-၁၁၊၂း၄-၅)။ေယာဘ၏ စစ္မွန္ေသာယံုၾကည္ ျခင္းကို သက္ေသထူရန္နွင ဘုရားသခင္နွင္ အေတြ႔အၾကံဳ ပို၍ ရင့္က်က္လာရႏ္ ေယာဘ အေပၚသို႔ ဒုကၡေဝဒနာမ်ား ဘုရားသခင္က်ေရာက္ေစခဲ့သည္။ ေယာဘ ခံစားရေသာ ဒုကၡဆင္းရဲျခင္းမ်ားမွာ သူ႔မေပၚ ဘုရားသခင္၏ အျပစ္စီရင္ျခင္းမ်ားမဟုတ္ဘဲ ေယာဘအေပၚ ဘုရားသခင္၏ ယံုၾကည္မွုအျပည့္အဝရွိေၾကာင္း ျပသျခင္းသာျဖစ္သည္(၁း၈၊၂း၃)။မွ်သမွုမရွိသည့္ စြပ္စြဲခ်က္မ်ားကို ေယာဘ၏ မ်တ္ေဆြမ်ားက ဆက္တိုက္ေျပာ ဆိုၾကသည္။သူတို႔အေပၚ ေယာဘ ခံနိုင္စြမ္း တျဖည္းျဖည္းေလ်ွာ့ပါးလာပါသည္။စိတ္ပ်က္မွုမ်ားေၾကာင့္ မိမိ၏တစ္ခုတည္းေသာ ေမ်ာ္လင့္ရာ ဘုရားသခင္အား ျပင္းထနစြာတံု႔ျပန္သည္ အထိတြန္းပို႔ခဲ့သည္။ထိုသိုု႔ ဆန္႔ က်င္ေျပာဆိုရာတြင္ ၾကမ္းတမ္းေသာစကားမ်ား ေယဘသံုးျခင္းအတြက္ အျပစ္ရွိေသာ္လည္း တရားမွ်တသူထံ ေျပာဆိုျခင္းျဖစ္သည္(၇း၁၁-၂၁၊၁၃း၁၃-၁၈၊၁၄း၁၃-၁၇၊၁၇း၃-၄)။ေနာက္ဆံုး၌ မိမိေမးခြန္းမ်ား၏ အေျဖအျပည့္ အစံုရျခင္းေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ မိမိျမည္တမ္းခဲ့သည့္ ဘုရားရွင္နွင့္ေတြ႔ဆံုရျခင္းအတြက္ ေယာဘေက်နပ္သည္။ မည္သူ႔ကိုမွ် ရွင္းလင္းခ်က္ေပးရန္မဟုတ္ေသာၾကာင့္ ေယာဘ၏ ဆင္းရဲဒုကၡခံရျခင္းမ်ားအတြက္လည္း ဘုရား သခင္က ေျဖရွင္းခ်က္ေပးေတာ္မမူခဲ့ေပ။သို႔ေသာ္ ေယာဘေက်နပ္မွုရရွိခဲ့သည္။ျဖစ္ပ်က္သမွ် အမူကိစၥခပ္သိမ္း အေပၚ လူတို႔မျမင္နိုင္ေသာ ဘုရားသခင္က အဏြမ္းတန္ခိုးနွင့္ ဥာဏ္ေတာ္အနႏၱအားျဖင့္ အုပ္စိုးျခင္းျဖစ္သည္။
၄။ နိဂံုး
ၾကီးေလးေသာအျပစ္က်ဴးလြန္သည္ဟု ေယာဘအေပၚ စြပ္စြဲေသာ မိတိေဆြမ်ား မွားယြင္းၾကာင္း ဘုရား သခင္ေၾကညာခဲ့သည္(၄၂း၇)။ထို႔ေနာက္ ဆင္းရဲဒုကဃေဝဒနာခံရျခင္းမွာကိုယ္တိုင္အျပစ္ က်ဴးလြန္ျခင္း ေၾကာင့္ဟု ခံယူခဲ့ေသာ လူမ်ား၏ ယူဆခ်က္မွားေၾကာင္းလည္း ျပသေတာ္မွူခဲ့သည္။ထို႔ျပင္ ဘုရားသခင္ထံမွ မိမိတို႔လိုရာရျခင္းေၾကာင့္သာ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္းဟု စာတန္၏စြပ္စြဲခ်က္ မွားယြင္းေၾကာင္း ဘုရားသခင္ျပသခဲ့သည္။မိမိတြင္ရွိသမွ်အရာအလံုးစံု ေယာဘ ဆံုးရွိုးခဲ့ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္အေပၚ ေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည္ခဲ့သည္။ထို႔ေၾကာင့္ ယခုတြင္ ယလင္ကရရွိခဲ့သည့္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာထက္ သာ၍မ်ားျပား လွေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ဘုရားသခင္ေပးသနားေတာ္မူခဲ့သည္(၄၂း၁၀)။
May God Bless You All.
သမၼာက်မ္းစာ၏ အေမြအႏွစ္မ်ား
Reshare #9Dan Unicode & Zawgyi
၁။နိဒါန်း
ပညာနှင့်ဆိုင်သောကျမ်းများတွင် ယောဘဝတ္ထုပါဝင်သည်။ ပညာဒေသနာနှင့်ဆိုင်၍ ရှေးက္ကသရေလလူတို့ ရေးသားချက်များမှာ အခြားရေးသားချက်များနှင့် ကွဲပြားခြားကြောင်းသိကြသည်။ အခြားသောဘာသာရေးလမ်း ညွန်သူများ၊ခေါင်ဆောင်များနှင့်ဒေသနာဆရာများကွဲပြားသည်။ ပညာသွန်သင်သောဆရာများမှာ ယဇ်ပုရော ဟိတ်များကဲ့သို့ ဥပဒေ သင်ပြသူများမဟုတ် သကဲ့သို့ ဘုရားသခင်ဗျာဒိတ်တော် ယးဆောင်လာသော ပရောဖက်များလည်း မဟုတ်ကြပေ။ အသက်တာ၌ လက်တွေ့ကျသော အရောကိစ္စများကိုသာ ရှုမြင်တတ်ပြီး၊ ဘုရားသခင်ကိုကြောက်ရွံ့ကာ ပညတတ်တော်များကိုသိခြင်းကြောင့် အသက်တာအတွက် အကြံဉာဏ်များပေး ကြသည်။ မိမိတို့အတွေ့အကြုံများအပေါ် မူတည်၍ပိုင်းခြားဝေဖန်တတ်သော ဉာဏ်နင့် ညွှန်ကြာူမှုများ ပေးနိုင် ခဲ့သည်။ အချို့အခါများ၌ အသက်တာအတွက် ပဟေဠိများ စူးစမ်းရာတွင် ယေဘုရအားဖြင့် လက်ခံထားရှိသော အယးအဆများအား တွေ့ကြုံရရှိခဲ့သော အချက်အလက်များက ဆန့်ကျင်ကြောင်းတွေ့ရသည်။ သုတ္တံကျမ်းမှာ အတွေ့အကြုံပေါ်းမူတည်၍ သင်ကြားပေးခြင်းဖြစ်ပြီး၊ ယောဘဝတ္ထုက ဒုတိယ ဥပမာမျိုးဖြစ်သည်။
၂။ ကျမ်းတွင်ပါဝင်သည့် အကြောင်းအရာအကျဉ်းချုပ်
ဘုရားသခင်အား စာတန်၏ စိန်ခေါ်မှုနှင့် ယောဘအပေါ် တိုက်ခိုက်မှုများဖြင့် ယောဘဝတ္ထုကို အစပြုခဲ့ သည်(၁း၁-၂း-၁၃)။အဆုံးတတ်ဖော်ပြချက်များမှအပ အခြားအပိုင်းများကိုကဗျာအင်္လကာအဖြစ် ရေးသားသည်။ ယောဘ၏ ညည်းတွားချက်(၃း၁-၂၆)၊ယောဘနှင့် သူ၏မိတ်ဆွေသုံးဦးငြင်းခုံပြောဆိုချက်များဖြင့် စတင်ခဲ့သည်။ ယောဘ ဝေဒနာခဲစားရခြင်းမှာ အပြစ်များကြောင့်ဖြစ်၍၊ ယောဘ နောင်တရပါက ကျန်းမာခြင်းနှင့် ဥစ္စာပစ္စည်း ကြွယ်ဝမှု ပြန်လည်ရရှိမည်ဟု မိတ်ဆွဧလိဖတိက ပြောသည်(၄း၁-၅း၂၇)။ ဧလိဖက်၏ စွပ်စွဲမှုများအား ယောဘပယ်ချပြီး၊ မိမိမတရားခံရသည့် ဝေဒနာများအတွက် ဘုရားသခင်ထံ ညည်းညူသည်(၆း၁-ရး၂၁)။ ထို့နောက် ဗိလဒဒ်ကလည်း အကြင်နာကင်းမဲ့စွာဖြင့် ထပ်မံသတိပေးပြီး ထိုသို့ဖြစ်ရန် ထိုက်တန်ကြောင်း ထောက်ပြခဲ့သည်။ ထုံးတမ်းစဉ်လာသင်ကြားမှုများ အရေးပါအရာရောက်ကြောင်း အလေးအနက်ပြုခဲ့သည်( ၈း၁-၂၂)။ ထိုအချက်ကို တုံ့ပြန်သည့်အနေဖြင့် မတရာခံသော ဒုက္ခဝေဒနာများ ယောဘ ညည်းညူးပြန်သည်(၉း ၁-၁၀း၂၂)။ မိတ်ဆွေသုံးဦးအနက် အတွေးအခေါ်အနိမ့်ဆုံးနှင့် ဒေါသအကြီးဆုံး ဇောဖ၏ နောက်ဆုံးတိုက်ခိုက် ခြင်းအပေါ်(၁၁း၁-၂၀) ယောဘက ရှည်လျားပြီး နားလည်စေသည့် စကားလုံးများနှင့် ပြန်လည်ချေပခဲ့သည်( ၁၂း၁-၁၄း၂၂)။
ဒုတိယအကြိမ်း ငြင်းခုံမျုတွင်လည်း ပထမအစီအစဉ်အတိုင်းဖြစ်သည်။ ဧလိဖက်က ပြောဆိုပြိး ယောဘက တုံ့ပြန်သည်(၁၅း၁-၁ရး၁၁၆)။ ဗိလဒဒ် ပြောဆိုပြန်ရာ ယောဘပြန်လာ်ချေပခဲ့ပြန်သည်(၁၈း၁-၁၉း၂၉)။ ထို့နောက် ဇောဖာအား ယောဘပြန်လည်ချေပသည်(၂၀း၁-၂၁း၃၄)။ တတိယအကြိမ်တွင်လည်း စတင်ပြောဆို သူ ဧလိဖက်အား ယောဘပြန်လည်ဖြေရှင်းသည်(၂၂း၁-၂၄း၂၅)။ ဗိလဒဒ်၏ ပြောဆိုချက်အနည်းငယ်ကို ယေဘတုံ့ပြန်သည်(၂၅း၁-၂၆း၁၄)။ သို့သော် ဇောဖောကို လုံးဝမပြောခဲ့ပေ။ မိမိ၏ အခြေမနေအကျဉ်းချုပ်ကို သာ ယောဘ စတင်ပြောဆိုခဲ့သည်(၂ရး၁-၄၁း၄၀)။ ထိုငြင်းခုန်မှုများကို ဧလိဟုအမည်ရှိ လူငယ်တစ်ဦးက တိတ်ဆိတ်စွာနားထောင်ပြိး စတင်ပြောဆိုရန်ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ ယောဘအား မိမိ၏မိတ်ဆွေများက ပြစ်များခြင်း ကို ထင်ရှားသိသာစေရန် မဖော်ထုတ်နိုင်ခြင်းအပေါ် ဒေါသထွက်လာပြီး ယောဘအား အခြားနည်းဖြင့် မိမိကိုယ် တိုင် ငြင်းချက်ထုတ်မည်ဟု အခိုင်အမာ ပြောဆိုပြန်သည်။ သို့သော် အခြားသုံးဥိးထက် ပို၍မပြောဆိုနိုင်ခဲ့ပေ( ၃၂း၁-၃ရး၂၄)။ ယောဘအား မုန်တိုင်းပြင်းထန်စွာကျရောက်သကဲ့သို့ ဘုရားသခင်ကိုယ်တိုင် စကားပြောသည်။ ယောဘအား ဘုရားသခင် သတိပေးသည်မှာ အရာခပ်သိမ်းအား မိမိ၏ဉာဏ်တော်နှင့် အုပ်ချုပ်ခဲ့ကြောင်းနှင့် အနန္တတန်ခိုးရှင်၏နေရာကိုယူပြီး စကြဝဋ္ဌာတစ်ခုလုံး၏ စာရိတ္တအစီအစဉ်အား အုပ်ချုပ်ရန် စိန်ခေါ်ခဲ့သည်(၃၈း ၁-၄၁း၃၄)။ ဘုရားသခင်၏ စိန်ခေါ်မျုကို ယောဘ လက်မခံနိုင်ခဲ့ပေ။ မိမိအပေါ် ဘုရားသခင်အောင်မြင်ခဲ့ခြင်းကို ယောဘသတိပြုမိသည်။ ဘုရားသခင်၏အလိုတော်ကို ဝန်ခံပြီးနောက်ငြိမ်သက်ခြင်းကို ယောဘရသည်(၄၂း၁-၆)။ ထို့နောက် ယောဘအား နှစ်သက်သဘောကျတော်မူကြောင်း ဖော်ပြတော်မူခဲ့သည်(၄၂း၇-၁၇)။
၃။ကျမ်းအား နားလည်ခြင်း
ယောဘဝတ္ထုကို မည်သူက၊မည်သည့်အချိန်၌ ရေးသားခဲ့ကြောင်း မသိရပေ။ ထျုကျမ်း၌ပါသော အဓိက ပုဂ္ဂိုလ်၏အမည်ကို အစွဲပြု၍ မှည့်ခေါ်ခြင်ဖြစ်သည်။ ယောဘသည် ချမ်းသာကြွယ်ဝပြီး သိမြင်နားလည်လွယ်သူ၊ ဘုရားသခင်အား ကြောက်ရွံ့သူဖြစ်ပြီး ပါလတိနပြည်၏အရှေ့ဘက် ဥဇပြည်တွင်နေထိုင်သူဖြစ်သည်။ ကြီးစွာ သောဆင်းရဲဒုက္ခအကြိမ်ကြိမ်ကျရောက်ပြီး မိမိ၏ဥစ္စာပစ္စည်းများ၊ မိသားစုများ ဆုံးရှုံးဖျက်ဆီးခြင်းနှင့် ရောဂါဆိုးစွဲကပ်လာသောအခါ သူ၏မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းများက သူ့အပြစ်များကြောင့်ဟု စွပ်စွဲကြသည်။ လူအ များလက်ခံသော ရှးထုံးစဉ်လာဖြစ်သော်လည်း၊ ဤအချက်ကျု ယောဘငြင်းဆိုခဲ့သည်။ မိမိမပြည့်စုံကြောင်း ယောဘသိသည်။ သို့သော် ခုံးတမ်းစဉ်လာအယူအဆများအားလုံးအတွက် အဖြေမရှိကြောင်းလည်း သိသည်။ ရှည်လျား၍၊ ခါးသီးသော ငြင်းခုံမှုများမှာ ကျမ်းတစ်ဆောင်လုံး၌ တွေ့ရှိရပါသည်။
သို့သော် ယောဘနှင့် သူ၏မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းများမသျသည့်အချက်ကို ဖတ်ရှုသူတိုသိကြသည်။ထိုအ ချက်မှာ ဘုရားသခင်ထံမှ အကျိုးအမြတ်များရခြင်းကြောင့်သာ လူတို့ဘုရားဝတ်ပြုကြောင်း၊ ဘုရားသခင်အား အစေခံခြင်းဖြစ်ကြောင်း စာတန်မာရ်နတ်က စွပ်စွဲပြောဆိုသည်။ အကယ်၍ ခက်ခဲမှုများနှင့် ဒုက္ခဝေဒနာခံစားရ လျင် ဘုရားသခင်အား ကျိန်ဆဲကြမည်ဟု စာတန်ယူဆသည်(၁း၉-၁၁၊၂း၄-၅)။ယောဘ၏ စစ်မှန်သောယုံကြည် ခြင်းကို သက်သေထူရန်နှင ဘုရားသခင်နှင် အတွေ့အကြုံ ပို၍ ရင့်ကျက်လာရန် ယောဘ အပေါ်သို့ ဒုက္ခဝေဒနာများ ဘုရားသခင်ကျရောက်စေခဲ့သည်။ ယောဘ ခံစားရသော ဒုက္ခဆင်းရဲခြင်းများမှာ သူ့မပေါ် ဘုရားသခင်၏ အပြစ်စီရင်ခြင်းများမဟုတ်ဘဲ ယောဘအပေါ် ဘုရားသခင်၏ ယုံကြည်မှုအပြည့်အဝရှိကြောင်း ပြသခြင်းသာဖြစ်သည်(၁း၈၊၂း၃)။မျှသမှုမရှိသည့် စွပ်စွဲချက်များကို ယောဘ၏ မျတ်ဆွေများက ဆက်တိုက်ပြော ဆိုကြသည်။သူတို့အပေါ် ယောဘ ခံနိုင်စွမ်း တဖြည်းဖြည်းလျှော့ပါးလာပါသည်။စိတ်ပျက်မှုများကြောင့် မိမိ၏တစ်ခုတည်းသော မျော်လင့်ရာ ဘုရားသခင်အား ပြင်းထနစွာတုံ့ပြန်သည် အထိတွန်းပို့ခဲ့သည်။ထိုသို့ ဆန့် ကျင်ပြောဆိုရာတွင် ကြမ်းတမ်းသောစကားများ ယေဘသုံးခြင်းအတွက် အပြစ်ရှိသော်လည်း တရားမျှတသူထံ ပြောဆိုခြင်းဖြစ်သည်(ရး၁၁-၂၁၊၁၃း၁၃-၁၈၊၁၄း၁၃-၁၇၊၁ရး၃-၄)။နောက်ဆုံး၌ မိမိမေးခွန်းများ၏ အဖြေအပြည့် အစုံရခြင်းကြောင့် မဟုတ်ဘဲ မိမိမြည်တမ်းခဲ့သည့် ဘုရားရှင်နှင့်တွေ့ဆုံရခြင်းအတွက် ယောဘကျေနပ်သည်။ မည်သူ့ကိုမျှ ရှင်းလင်းချက်ပေးရန်မဟုတ်သောကြာင့် ယောဘ၏ ဆင်းရဲဒုက္ခခံရခြင်းများအတွက်လည်း ဘုရား သခင်က ဖြေရှင်းချက်ပေးတော်မမူခဲ့ပေ။သို့သော် ယောဘကျေနပ်မှုရရှိခဲ့သည်။ဖြစ်ပျက်သမျှ အမူကိစ္စခပ်သိမ်း အပေါ် လူတို့မမြင်နိုင်သော ဘုရားသခင်က အဏွမ်းတန်ခိုးနှင့် ဉာဏ်တော်အနန္တအားဖြင့် အုပ်စိုးခြင်းဖြစ်သည်။
၄။ နိဂုံး
ကြီးလေးသောအပြစ်ကျူးလွန်သည်ဟု ယောဘအပေါ် စွပ်စွဲသော မိတိဆွေများ မှားယွင်းကြာင်း ဘုရား သခင်ကြေညာခဲ့သည်(၄၂း၇)။ထို့နောက် ဆင်းရဲဒုကဃဝေဒနာခံရခြင်းမှာကိုယ်တိုင်အပြစ် ကျူးလွန်ခြင်း ကြောင့်ဟု ခံယူခဲ့သော လူများ၏ ယူဆချက်မှားကြောင်းလည်း ပြသတော်မှူခဲ့သည်။ထို့ပြင် ဘုရားသခင်ထံမှ မိမိတို့လိုရာရခြင်းကြောင့်သာ ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်ခြင်းဟု စာတန်၏စွပ်စွဲချက် မှားယွင်းကြောင်း ဘုရားသခင်ပြသခဲ့သည်။မိမိတွင်ရှိသမျှအရာအလုံးစုံ ယောဘ ဆုံးရှိုးခဲ့သော်လည်း ဘုရားသခင်အပေါ် ဖြောင့်မတ်တည်ကြည်ခဲ့သည်။ထို့ကြောင့် ယခုတွင် ယလင်ကရရှိခဲ့သည့် ကောင်းချီးမင်္ဂလာထက် သာ၍များပြား လှသော ကောင်းချီးမင်္ဂလာများကို ဘုရားသခင်ပေးသနားတော်မူခဲ့သည်(၄၂း၁၀)။
May God Bless You All.
သမ္မာကျမ်းစာ၏ အမွေအနှစ်များ
ေယာဘဝတၳဳ - JOB
Reshare #9Dan Unicode & Zawgyi
၁။နိဒါန္း
ပညာနွင့္ဆိုင္ေသာက်မ္းမ်ားတြင္ ေယာဘဝတၳဳပါဝင္သည္။ ပညာေဒသနာနွင့္ဆိုင္၍ ေရွးကၠသေရလလူတို႔ ေရးသားခ်က္မ်ားမွာ အျခားေရးသားခ်က္မ်ားနွင့္ ကြဲျပားျခားေၾကာင္းသိၾကသည္။ အျခားေသာဘာသာေရးလမ္း ညြန္သူမ်ား၊ေခါင္ေဆာင္မ်ားနွင့္ေဒသနာဆရာမ်ားကြဲျပားသည္။ ပညာသြန္သင္ေသာဆရာမ်ားမွာ ယဇ္ပုေရာ ဟိတ္မ်ားကဲ့သို႔ ဥပေဒ သင္ျပသူမ်ားမဟုတ္ သကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ ယးေဆာင္လာေသာ ပေရာဖက္မ်ားလည္း မဟုတ္ၾကေပ။ အသက္တာ၌ လက္ေတြ႕က်ေသာ အေ၇ာကိစၥမ်ားကိုသာ ရွုျမင္တတ္ျပီး၊ ဘုရားသခင္ကိုေၾကာက္ရြံ႕ကာ ပညတတ္ေတာ္မ်ားကိုသိျခင္းေၾကာင့္ အသက္တာအတြက္ အၾကံဥာဏ္မ်ားေပး ၾကသည္။ မိမိတို႔အေတြ႕အၾကံဳမ်ားအေပၚ မူတည္၍ပိုင္းျခားေဝဖန္တတ္ေသာ ဥာဏ္နင့္ ညႊန္ၾကာူမွုမ်ား ေပးနိုင္ ခဲ့သည္။ အခ်ိဳ႕အခါမ်ား၌ အသက္တာအတြက္ ပေဟဠိမ်ား စူးစမ္းရာတြင္ ေယဘုရအားျဖင့္ လက္ခံထားရွိေသာ အယးအဆမ်ားအား ေတြ႔ၾကံဳရရွိခဲ့ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားက ဆန္႔က်င္ေၾကာင္းေတြ႔ရသည္။ သုတၱံက်မ္းမွာ အေတြ႔အၾကံဳေပၚးမူတည္၍ သင္ၾကားေပးျခင္းျဖစ္ျပီး၊ ေယာဘဝတၳဳက ဒုတိယ ဥပမာမ်ိဳးျဖစ္သည္။
၂။ က်မ္းတြင္ပါဝင္သည့္ အေၾကာင္းအရာအက်ဥ္းခ်ုပ္
ဘုရားသခင္အား စာတန္၏ စိန္ေခၚမွုနွင့္ ေယာဘအေပၚ တိုက္ခိုက္မွုမ်ားျဖင့္ ေယာဘဝတၳဳကို အစျပဳခဲ့ သည္(၁း၁-၂း-၁၃)။အဆံုးတတ္ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားမွအပ အျခားအပိုင္းမ်ားကိုကဗ်ာအလၤကာအျဖစ္ ေရးသားသည္။ ေယာဘ၏ ညည္းတြားခ်က္(၃း၁-၂၆)၊ေယာဘနွင့္ သူ၏မိတ္ေဆြသံုးဦးျငင္းခံုေျပာဆိုခ်က္မ်ားျဖင့္ စတင္ခဲ့သည္။ ေယာဘ ေဝဒနာခဲစားရျခင္းမွာ အျပစ္မ်ားေၾကာင့္ျဖစ္၍၊ ေယာဘ ေနာင္တရပါက က်န္းမာျခင္းနွင့္ ဥစၥာပစၥည္း ၾကြယ္ဝမွု ျပန္လည္ရရွိမည္ဟု မိတ္ဆြဧလိဖတိက ေျပာသည္(၄း၁-၅း၂၇)။ ဧလိဖက္၏ စြပ္စြဲမွုမ်ားအား ေယာဘပယ္ခ်ျပီး၊ မိမိမတရားခံရသည့္ ေဝဒနာမ်ားအတြက္ ဘုရားသခင္ထံ ညည္းညဴသည္(၆း၁-၇း၂၁)။ ထို႔ေနာက္ ဗိလဒဒ္ကလည္း အၾကင္နာကင္းမဲ့စြာျဖင့္ ထပ္မံသတိေပးျပီး ထိုသို႔ျဖစ္ရန္ ထိုက္တန္ေၾကာင္း ေထာက္ျပခဲ့သည္။ ထံုးတမ္းစဥ္လာသင္ၾကားမွုမ်ား အေရးပါအရာေရာက္ေၾကာင္း အေလးအနက္ျပဳခဲ့သည္( ၈း၁-၂၂)။ ထိုအခ်က္ကို တံု႔ျပန္သည့္အေနျဖင့္ မတရာခံေသာ ဒုကၡေဝဒနာမ်ား ေယာဘ ညည္းညဴးျပန္သည္(၉း ၁-၁၀း၂၂)။ မိတ္ေဆြသံုးဦးအနက္ အေတြးအေခၚအနိမ့္ဆံုးနွင့္ ေဒါသအၾကီးဆံုး ေဇာဖ၏ ေနာက္ဆံုးတိုက္ခိုက္ ျခင္းအေပၚ(၁၁း၁-၂၀) ေယာဘက ရွည္လ်ားျပီး နားလည္ေစသည့္ စကားလံုးမ်ားနွင့္ ျပန္လည္ေခ်ပခဲ့သည္( ၁၂း၁-၁၄း၂၂)။
ဒုတိယအၾကိမ္း ျငင္းခံုမ်ုတြင္လည္း ပထမအစီအစဥ္အတိုင္းျဖစ္သည္။ ဧလိဖက္က ေျပာဆိုျပိး ေယာဘက တံု႔ျပန္သည္(၁၅း၁-၁၇း၁၁၆)။ ဗိလဒဒ္ ေျပာဆိုျပန္ရာ ေယာဘျပန္လာ္ေခ်ပခဲ့ျပန္သည္(၁၈း၁-၁၉း၂၉)။ ထို႔ေနာက္ ေဇာဖာအား ေယာဘျပန္လည္ေခ်ပသည္(၂၀း၁-၂၁း၃၄)။ တတိယအၾကိမ္တြင္လည္း စတင္ေျပာဆို သူ ဧလိဖက္အား ေယာဘျပန္လည္ေျဖရွင္းသည္(၂၂း၁-၂၄း၂၅)။ ဗိလဒဒ္၏ ေျပာဆိုခ်က္အနည္းငယ္ကို ေယဘတံု႔ျပန္သည္(၂၅း၁-၂၆း၁၄)။ သို႔ေသာ္ ေဇာေဖာကို လံုးဝမေျပာခဲ့ေပ။ မိမိ၏ အေျခမေနအက်ဥ္းခ်ဳပ္ကို သာ ေယာဘ စတင္ေျပာဆိုခဲ့သည္(၂၇း၁-၄၁း၄၀)။ ထိုျငင္းခုန္မွုမ်ားကို ဧလိဟုအမည္ရွိ လူငယ္တစ္ဦးက တိတ္ဆိတ္စြာနားေထာင္ျပိး စတင္ေျပာဆိုရန္ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္။ ေယာဘအား မိမိ၏မိတ္ေဆြမ်ားက ျပစ္မ်ားျခင္း ကို ထင္ရွားသိသာေစရန္ မေဖာ္ထုတ္နိုင္ျခင္းအေပၚ ေဒါသထြက္လာျပီး ေယာဘအား အျခားနည္းျဖင့္ မိမိကိုယ္ တိုင္ ျငင္းခ်က္ထုတ္မည္ဟု အခိုင္အမာ ေျပာဆိုျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ အျခားသံုးဥိးထက္ ပို၍မေျပာဆိုနိုင္ခဲ့ေပ( ၃၂း၁-၃၇း၂၄)။ ေယာဘအား မုန္တိုင္းျပင္းထန္စြာက်ေရာက္သကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္ကိုယ္တိုင္ စကားေျပာသည္။ ေယာဘအား ဘုရားသခင္ သတိေပးသည္မွာ အရာခပ္သိမ္းအား မိမိ၏ဥာဏ္ေတာ္နွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေၾကာင္းနွင့္ အနႏၱတန္ခိုးရွင္၏ေနရာကိုယူျပီး စၾကဝ႒ာတစ္ခုလံုး၏ စာရိတၱအစီအစဥ္အား အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ စိန္ေခၚခဲ့သည္(၃၈း ၁-၄၁း၃၄)။ ဘုရားသခင္၏ စိန္ေခၚမ်ုကို ေယာဘ လက္မခံနိုင္ခဲ့ေပ။ မိမိအေပၚ ဘုရားသခင္ေအာင္ျမင္ခဲ့ျခင္းကို ေယာဘသတိျပဳမိသည္။ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ကို ဝန္ခံျပီးေနာက္ျငိမ္သက္ျခင္းကို ေယာဘရသည္(၄၂း၁-၆)။ ထို႔ေနာက္ ေယာဘအား နွစ္သက္သေဘာက်ေတာ္မူေၾကာင္း ေဖာ္ျပေတာ္မူခဲ့သည္(၄၂း၇-၁၇)။
၃။က်မ္းအား နားလည္ျခင္း
ေယာဘဝတၳဳကို မည္သူက၊မည္သည့္အခ်ိန္၌ ေရးသားခဲ့ေၾကာင္း မသိရေပ။ ထ်ုက်မ္း၌ပါေသာ အဓိက ပုဂၢိဳလ္၏အမည္ကိို အစြဲျပဳ၍ မွည့္ေခၚျခင္ျဖစ္သည္။ ေယာဘသည္ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝျပီး သိျမင္နားလည္လြယ္သူ၊ ဘုရားသခင္အား ေၾကာက္ရြံ႕သူျဖစ္ျပီး ပါလတိနျပည္၏အေရွ့ဘက္ ဥဇျပည္တြင္ေနထိုင္သူျဖစ္သည္။ ၾကီးစြာ ေသာဆင္းရဲဒုကၡအၾကိမ္ၾကိမ္က်ေရာက္ျပီး မိမိ၏ဥစၥာပစၥည္းမ်ား၊ မိသားစုမ်ား ဆံုးရွံုးဖ်က္ဆီးျခင္းနွင့္ ေရာဂါဆိုးစြဲကပ္လာေသာအခါ သူ၏မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားက သူ႔အျပစ္မ်ားေၾကာင့္ဟု စြပ္စြဲၾကသည္။ လူအ မ်ားလက္ခံေသာ ရွးထံုးစဥ္လာျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ဤအခ်က္က်ု ေယာဘျငင္းဆိုခဲ့သည္။ မိမိမျပည့္စံုေၾကာင္း ေယာဘသိသည္။ သို႔ေသာ္ ခံုးတမ္းစဥ္လာအယူအဆမ်ားအားလံုးအတြက္ အေျဖမရွိေၾကာင္းလည္း သိသည္။ ရွည္လ်ား၍၊ ခါးသီးေသာ ျငင္းခံုမွုမ်ားမွာ က်မ္းတစ္ေဆာင္လံုး၌ ေတြ႔ရွိရပါသည္။
သို႔ေသာ္ ေယာဘနွင့္ သူ၏မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားမသ်သည့္အခ်က္ကို ဖတ္ရွုသူတိုသိၾကသည္။ထိုအ ခ်က္မွာ ဘုရားသခင္ထံမွ အက်ိဳးအျမတ္မ်ားရျခင္းေၾကာင့္သာ လူတို႔ဘုရားဝတ္ျပဳေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္အား အေစခံျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း စာတန္မာရ္နတ္က စြပ္စြဲေျပာဆိုသည္။ အကယ္၍ ခက္ခဲမွုမ်ားနွင့္ ဒုကၡေဝဒနာခံစားရ လ်င္ ဘုရားသခင္အား က်ိန္ဆဲၾကမည္ဟု စာတန္ယူဆသည္(၁း၉-၁၁၊၂း၄-၅)။ေယာဘ၏ စစ္မွန္ေသာယံုၾကည္ ျခင္းကို သက္ေသထူရန္နွင ဘုရားသခင္နွင္ အေတြ႔အၾကံဳ ပို၍ ရင့္က်က္လာရႏ္ ေယာဘ အေပၚသို႔ ဒုကၡေဝဒနာမ်ား ဘုရားသခင္က်ေရာက္ေစခဲ့သည္။ ေယာဘ ခံစားရေသာ ဒုကၡဆင္းရဲျခင္းမ်ားမွာ သူ႔မေပၚ ဘုရားသခင္၏ အျပစ္စီရင္ျခင္းမ်ားမဟုတ္ဘဲ ေယာဘအေပၚ ဘုရားသခင္၏ ယံုၾကည္မွုအျပည့္အဝရွိေၾကာင္း ျပသျခင္းသာျဖစ္သည္(၁း၈၊၂း၃)။မွ်သမွုမရွိသည့္ စြပ္စြဲခ်က္မ်ားကို ေယာဘ၏ မ်တ္ေဆြမ်ားက ဆက္တိုက္ေျပာ ဆိုၾကသည္။သူတို႔အေပၚ ေယာဘ ခံနိုင္စြမ္း တျဖည္းျဖည္းေလ်ွာ့ပါးလာပါသည္။စိတ္ပ်က္မွုမ်ားေၾကာင့္ မိမိ၏တစ္ခုတည္းေသာ ေမ်ာ္လင့္ရာ ဘုရားသခင္အား ျပင္းထနစြာတံု႔ျပန္သည္ အထိတြန္းပို႔ခဲ့သည္။ထိုသိုု႔ ဆန္႔ က်င္ေျပာဆိုရာတြင္ ၾကမ္းတမ္းေသာစကားမ်ား ေယဘသံုးျခင္းအတြက္ အျပစ္ရွိေသာ္လည္း တရားမွ်တသူထံ ေျပာဆိုျခင္းျဖစ္သည္(၇း၁၁-၂၁၊၁၃း၁၃-၁၈၊၁၄း၁၃-၁၇၊၁၇း၃-၄)။ေနာက္ဆံုး၌ မိမိေမးခြန္းမ်ား၏ အေျဖအျပည့္ အစံုရျခင္းေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ မိမိျမည္တမ္းခဲ့သည့္ ဘုရားရွင္နွင့္ေတြ႔ဆံုရျခင္းအတြက္ ေယာဘေက်နပ္သည္။ မည္သူ႔ကိုမွ် ရွင္းလင္းခ်က္ေပးရန္မဟုတ္ေသာၾကာင့္ ေယာဘ၏ ဆင္းရဲဒုကၡခံရျခင္းမ်ားအတြက္လည္း ဘုရား သခင္က ေျဖရွင္းခ်က္ေပးေတာ္မမူခဲ့ေပ။သို႔ေသာ္ ေယာဘေက်နပ္မွုရရွိခဲ့သည္။ျဖစ္ပ်က္သမွ် အမူကိစၥခပ္သိမ္း အေပၚ လူတို႔မျမင္နိုင္ေသာ ဘုရားသခင္က အဏြမ္းတန္ခိုးနွင့္ ဥာဏ္ေတာ္အနႏၱအားျဖင့္ အုပ္စိုးျခင္းျဖစ္သည္။
၄။ နိဂံုး
ၾကီးေလးေသာအျပစ္က်ဴးလြန္သည္ဟု ေယာဘအေပၚ စြပ္စြဲေသာ မိတိေဆြမ်ား မွားယြင္းၾကာင္း ဘုရား သခင္ေၾကညာခဲ့သည္(၄၂း၇)။ထို႔ေနာက္ ဆင္းရဲဒုကဃေဝဒနာခံရျခင္းမွာကိုယ္တိုင္အျပစ္ က်ဴးလြန္ျခင္း ေၾကာင့္ဟု ခံယူခဲ့ေသာ လူမ်ား၏ ယူဆခ်က္မွားေၾကာင္းလည္း ျပသေတာ္မွူခဲ့သည္။ထို႔ျပင္ ဘုရားသခင္ထံမွ မိမိတို႔လိုရာရျခင္းေၾကာင့္သာ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္းဟု စာတန္၏စြပ္စြဲခ်က္ မွားယြင္းေၾကာင္း ဘုရားသခင္ျပသခဲ့သည္။မိမိတြင္ရွိသမွ်အရာအလံုးစံု ေယာဘ ဆံုးရွိုးခဲ့ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္အေပၚ ေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည္ခဲ့သည္။ထို႔ေၾကာင့္ ယခုတြင္ ယလင္ကရရွိခဲ့သည့္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာထက္ သာ၍မ်ားျပား လွေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ဘုရားသခင္ေပးသနားေတာ္မူခဲ့သည္(၄၂း၁၀)။
May God Bless You All.
သမၼာက်မ္းစာ၏ အေမြအႏွစ္မ်ား
Posted by
0 comments:
Post a Comment